Συνεχίζονται και σήμερα οι εκδηλώσεις του 40ού Φεστιβάλ της ΚΝΕ στον Πειραιά - Η ομιλία του Θοδωρή Χιώνη

Λεπτομέρειες: Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 28 June 2014 13:00

Mε μεγάλη προσέλευση ξεκίνησε την Παρασκευή το ταξίδι των διήμερων εκδηλώσεων του 40ού Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στο πάρκο Δηλαβέρη, στον Πειραιά. Oι εκδηλώσεις της πρώτης μέρας ξεκίνησαν με συζήτηση που είχε θέμα «Η εποχή της αθωότητας του Μουντιάλ έχει τελειώσει…» και ομιλητές τους Μιχάλη Λεάνη, δημοσιογράφο, διευθυντή του ραδιοφωνικού σταθμού «nova ΣΠΟΡ FM», Ηλία Σαλπέα, δημοτικό σύμβουλο Πειραιά με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και Δημήτρη Βιτάλη, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ. Ακολούθησαν μουσικές συναυλίες με μαθητικά και νεανικά συγκροτήματα, τον Μίλτο Πασχαλίδη και λαϊκό γλέντι με το συγκρότημα από το «Ανηφόρι».

Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται και σήμερα Σάββατο 28 Ιούνη.

Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

19.00 Εκδήλωση - συζήτηση με θέμα «Το μέλλον μας δεν θα αφήσουμε να είναι η ανεργία και η κακοπληρωμένη δουλειά». Ομιλητής: Μανώλης Ραπανάκης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, γραμματέας του ΤΣ Πειραιά.

20.00 Συναυλία με μαθητικά και νεανικά συγκροτήματα.

21.00 Συναυλία με τους «KollektivA».

23.00 Συναυλία με τον Βαγγέλη Κορακάκη

Επιπλέον στο χώρο του Φεστιβάλ λειτουργούν: Βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής», Μαθητικό Στέκι, Στέκι νέων εργαζομένων και ανέργων, Στέκι ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά και Παιδότοπος. Επίσης γίνεται συλλογή ρούχων και τροφίμων που θα δοθούν στις Λαϊκές Επιτροπές και θα συγκεντρώνονται συμμετοχές από δασκάλους και από μαθητές για να λειτουργήσουν Λαϊκά Φροντιστήρια από το νέο σχολικό έτος.

Η ομιλία του Θ. Χιώνη

«Στη Κοκκινιά πραγματοποιήθηκε μια από τις πρώτες εκδηλώσεις στα πλαίσια των Φεστιβάλ. Στις 15 Σεπτέμβρη το '75, έγινε εκδήλωση στην Κοκκινιά για τα 7 χρόνια της ΚΝΕ. Έγινε λίγες μέρες πριν το Α Φεστιβάλ στου Ζωγράφου και με αυτό τον τρόπο τα μέλη της ΚΝΕ προπαγάνδιζαν και τις εκδηλώσεις του. Κάπως έτσι μπορούμε να πούμε ότι ξεκίνησαν οι προφεστιβαλικές εκδηλώσεις. Ο Πειραιάς ήταν πρωτοπόρος. Έτσι να συνεχίσετε.

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή", φέτος συμπληρώνει 40 χρόνια μαχητικής παρέμβασης, πολύμορφων εκδηλώσεων, ασυμβίβαστης πορείας.

Η 40χρονη πορεία του Φεστιβάλ είναι μια πορεία συνεχούς προσπάθειας να ξεπερνάμε δυσκολίες και δικές μας αδυναμίες, είναι μια συνεχής προσπάθεια κόντρα στη συνήθεια, μια πορεία πάντα προς τα μπρος, που το ανέδειξε στο μεγαλύτερο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός στην Ελλάδα. Σε μια πραγματική γιορτή των νέων των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, που μπορεί με ενιαίο χαρακτήρα να απλώνεται από άκρη σ άκρη σ όλη τη χώρα, με πλούτο εκδηλώσεων, συζητήσεων, δραστηριοτήτων, συνδυασμό πολλών μορφών Τέχνης και καλλιτεχνικών ρευμάτων.

Το Φεστιβάλ παίρνει διαρκώς υλικό από τις ανάγκες, τις διεκδικήσεις, τους αγώνες , τα όνειρα των νέων ανθρώπων, φωτίζοντας το δρόμο προς το μέλλον που μας αξίζει, αναδεικνύοντας τις αξίες και τα ιδανικά του συλλογικού και οργανωμένου αγώνα. Είναι πραγματικά μοναδικό , γιατί στήνεται από την αρχή μέχρι το τέλος όπως κι εδώ στο Πειραιά, με τη συλλογικότητα, την ανιδιοτέλεια, την έμπνευση, την αισιοδοξία ότι θα τα καταφέρουμε, την αποφασιστικότητα, τη πρωτοβουλία των μελών και των φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Δεν υπάρχει αντίστοιχο γεγονός που να κινητοποιεί, να ενεργοποιεί τόσες χιλιάδες νέους και νέες σ όλη τη χώρα.

Το Φεστιβάλ μας, σε πείσμα πολλών, αντέχει, ανανεώνεται, δυναμώνει. Γιατί το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, δεν πέρασε στην αντίπερα όχθη. Παρέμεινε σάρκα από τη σάρκα των εργατών, του εργαζόμενου λαού και των παιδιών του. Αντιμετωπίζοντας τη ζωή και τον αγώνα από τη σκοπιά των εργατικών λαϊκών συμφερόντων τα οποία δεν συναντιούνται πουθενά, δε συμβιβάζονται για κανένα λόγο με τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών των εφοπλιστών. Στις ανηφόρες και στις κατηφόρες, δε συμβιβάστηκε με την εξουσία των μονοπωλίων που τσακίζει τις ζωές μας , για να μπορούμε σήμερα να συνεχίζουμε με ταξική πυξίδα και να παλεύουμε για να γίνει ο λαός μας αφέντης στον τόπο του.

Το Φεστιβάλ μας αντέχει και εξελίσσεται γιατί αποτελεί μια πορεία μοναδική κι ανεξάντλητη στο χρόνο που συνεχίζει να εμπνέεται από τους ανθρώπους του μόχθου και τον πιο όμορφο στόχο που έχει βάλει η ανθρώπινη ιστορία, αυτόν της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

«Για να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονειρών και των ανθρώπων» . Σ αυτό το δρόμο συνεχίζουμε. Με αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας. Για να φτιάξουμε ένα νέο κόσμο στο ύψος των ανθρώπινων αναγκών , στο επίπεδο των σύγχρονων δυνατοτήτων.

Γιατί σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να ζήσουμε πολύ καλύτερα. Οι δυνατότητες της σύγχρονης παραγωγής, της ανάπτυξης τεχνολογίας και της επιστήμης είναι πραγματικά τεράστιες και μπορούν να καλύψουν τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες, ν' ανεβάσουν συνολικά το επίπεδο ζωής , να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της νεολαίας. Αντίθετα ενσωματώνονται αντιδραστικά στη καπιταλιστική παραγωγή , υποτάσσονται και υπηρετούν τη κερδοφορία των λίγων, των καπιταλιστών.

Αν αξιοποιηθούν προς όφελος της κοινωνίας οι σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής και οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας , να δουλεύουν όλοι , να δουλεύουν σταθερά και λιγότερο και να απολαμβάνουν περισσότερα. Αντίθετα, όσο τα μέσα παραγωγής παραμένουν στα χεριά των καπιταλιστών, όσο η παραγωγή και οι δυνατότητες υπηρετούν τα συμφέροντα τους, όσο παραμένει ο ανταγωνισμός μεταξύ τους για το ποιος θα κερδίσει περισσότερα η νεολαία μοιράζεται την ανεργία και τη κακοπληρωμένη για λίγους μήνες δουλειά.

Άλλωστε στον καπιταλισμό οι επενδύσεις που πάνε για τον εκσυγχρονισμό επιχειρήσεων και εξοπλισμού δημιουργούν νέους άνεργους, γιατί απαιτείται λιγότερη ζωντανή εργασία. Οι επενδύσεις που κάνουν τα μονοπώλια στην αγροτική οικονομία, το εμπόριο, τον τουρισμό, άλλους κλάδους εκτοπίζουν μικρούς επαγγελματίες και παραγωγούς, κλείνουν μικρομάγαζα.

Το σημερινό σύστημα στηρίζεται στην αδικία και την ταξική εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Είναι το σύστημα στο οποίο εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται και τον προϊόν αυτής της εργασίας το καρπώνονται μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Ενώ οι ίδιοι είναι εντελώς αχρείαστοι στη παραγωγή.

Είναι κοινωνικά παράσιτα, που όχι μόνο δεν έχουν καμία συμβολή στην παραγωγή, ακόμα και για τη διεύθυνση των επιχειρήσεών τους έχουν άλλους, αλλά ούτε ξέρουν τι έχουν, που βρίσκεται, τι παράγει. Ζουν μέσα στη χλιδή και την πολυτέλεια από την εκμετάλλευση εκατομμυρίων εργατών, χωρίς να προσφέρουν τίποτα στην κοινωνική παραγωγή.

Την ίδια ώρα τι προσφέρει το καπιταλιστικό σύστημα στη νεολαία;

Αντί για ολόπλευρη μόρφωση προσφέρει αμορφωσιά και μεγαλώνει τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση. Κοιτάει τα παιδιά και τους γονείς τους στις τσέπες. Τη μόρφωση την κάνει εμπόρευμα, για τι εμπόρευμα είναι η ίδια η ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργεί , να εργάζεται

Αντί για σταθερή δουλειά με δικαιώματα προσφέρει εργασιακή περιπλάνηση, ανασφάλεια , ανακύκλωση από τις ουρές του ΟΑΕΔ σε προγράμματα ολιγόμηνης δουλειάς .

Αντί για σύγχρονες υποδομές, παροχές και εξασφάλιση σε όλους πρόσβαση στον αθλητισμό και την πολιτιστική δημιουργία, εμπορευματοποιεί τα πάντα, ακόμα και για να παίξεις μπάλα πρέπει να πληρώνεις, για να πας ένα κινηματογράφο το σκέφτεσαι σοβαρά.

Προσφέρει κρίσεις, εξαθλίωση και μαζική φτώχεια την ίδια ώρα που ο πλούτος συγκεντρώνεται σε ακόμα λιγότερα χέρια. Για το τι σημαίνει καπιταλισμός σκεφτείτε ότι η μπάλα του Μουντιάλ κοστίζει 150 ευρώ , ενώ τόσα παίρνει το μήνα ο εργάτης που τη φτιάχνει στη χώρα παραγωγής. Σκεφτείτε ότι για τη μπάλα του μουντιάλ έγιναν επιστημονικές μελέτες την ώρα που στις φαβέλες γύρω από τα ακριβοπληρωμένα γήπεδα παίζουν με πλαστικές μπάλες ή και με μπάλες που φτιάχνουν τα ίδια τα παιδιά . Αυτό είναι το θαύμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη Βραζιλία.

Ο καπιταλισμός σαπίζει και εγκληματεί. Με ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Ουκρανία, Ιράκ, Μέση Ανατολή, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Σφαγές λαών, προσφυγιά και μετανάστευση. Μόνο για το 2013 καταγράφηκαν 50 εκατομμύρια πρόσφυγες και εκτοπισμένοι, αριθμός που πρώτη φορά εμφανίζεται μετά τη λήξη του Β παγκοσμίου πολέμου. Σήμερα για τα κέρδη τους οι εκμεταλλευτές, μαζί με τις κυβερνήσεις και τις ενώσεις τους τσακίζουν τα δικαιώματά μας και εμπλέκουν τη χώρα στους ανταγωνισμούς τους. Αύριο πάλι για τα συμφέροντα τους ότι δε λύσουν σε συμφωνίες και συνόδους θα το λύσουν με τα όπλα πιο γενικευμένα από ότι τώρα, σπρώχνοντας τον έναν λαό ενάντια στον άλλο για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Δεν υπάρχει πρόβλημα της νεολαίας που να μη σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με τη καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, που έχει γιγαντωθεί σε μεγάλες μετοχικές εταιρείες, σε μονοπωλιακούς ομίλους, που τσακώνονται μεταξύ τους σε όλο τον κόσμο, στην ΕΕ και σε κάθε χώρα, για το ποιος θα χάσει λιγότερα και ποιος θα κερδίσει περισσότερα από το κόπο και μόχθο των εργαζομένων.

Αποκλειστικά αυτούς υπηρετεί η περιβόητη «ανάπτυξη» που διαλαλεί η συγκυβέρνηση κι η οποία πραγματοποιείτε πάνω στα ερείπια των εργατικών– λαϊκών δικαιωμάτων που έχει σαρώσει ο τυφώνας των αντιλαϊκών νόμων για τα εργασιακά, τις συντάξεις, την υγεία, την παιδεία, τους φόρους, τις απολύσεις, την ακρίβεια.

Τι έχουμε να περιμένουμε οι νέοι και οι νέες από τη σταθερότητα και την όποια ανάπτυξη στη συνέχεια;

Θα βρουν δουλειά οι 1,5 εκ άνεργοι; Θα έχουμε δωρεάν υγεία, παιδεία και πρόνοια; Θα σταματήσει η εργασιακή ζούγκλα; Θα ανοίξουν τα 1200 σχολεία και οι 102 ΕΠΑΣ που έκλεισαν; Θα επανέλθουν οι 46 ειδικότητες στα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ που καταργήθηκαν; Η τεχνική εκπαίδευση θα αξιοποιείτε για να γενικευτεί η μαθητεία στη τσάμπα δουλειά. Στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ θα συνεχίζεται να υλοποιείται η αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ μετατρέποντας τη πλειοψηφία των φοιτητών σε πελάτες , στερώντας τους την ολόπλευρη επιστημονική μόρφωση και ειδίκευση.

Θέλουν τη γενιά μας να είναι απλά η επόμενη γενιά που θα ταΐζει τα παράσιτα, τους εκμεταλλευτές, για να συνεχίζουν να μοιράζονται οι πολλοί τη φτώχεια και οι λίγοι τον πλούτο.

Στα πλαίσια της οικονομίας του συστήματος που έφερε την κρίση και τη λαϊκή χρεοκοπία, ανεξάρτητα ποιος θα είναι στο τιμόνι της διακυβέρνησης η ανάπτυξη θα είναι του κεφαλαίου κι όχι των λαϊκών αναγκών.

Μήπως εκεί που υπήρξαν σημάδια ανάκαμψης, όπως στο τουριστικό τομέα, που υπήρξε το 2013 αύξηση σε αφίξεις και έσοδα και προβλέπουν αυξήσεις ρεκόρ φέτος, βελτιώθηκε η κατάσταση των εργαζομένων ; Οι μισθοί έχουν μειωθεί πάνω από 15%, γενικεύτηκαν οι ατομικές και ημερήσιες συμβάσεις εργασίας, η ανασφάλιστη εργασία, γενικεύτηκε η μαθητεία της πάμφθηνης δουλειάς, τα δουλεμπορικά, η εντατικοποίηση της εργασίας.

Καπιταλιστική ανάπτυξη, δεν σημαίνει πλούτος, ευημερία και θέσεις εργασίας για το λαό αλλά εντατικοποίηση της εργασίας, φτώχεια και εξαθλίωση. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει ελάχιστες θέσεις εργασίας σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας και μισθοί πείνας.

Στο έδαφος των μειωμένων απαιτήσεων, καλλιεργώντας τη λογική του μικρότερου κακού όσοι θέλουν να διαχειριστούν το βάρβαρο σύστημα υπόσχονται ψίχουλα, ξεροκόμματα για να βουλώσουν τα πεινασμένα στόματα.

Σε αυτά τα πλαίσια τσακώνονται η σημερινή κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ Τσακώνονται για πολλά με επίκεντρο ποιος θα κυβερνήσει γιατί έχουν διαφωνίες για το ποιος μπορεί να εξασφαλίσει καλλίτερα τη καπιταλιστική ανάπτυξη. Γι αυτό και συναγωνίζονται στα σαλόνια της πλουτοκρατίας. Συναγωνίζονται στις συναντήσεις με τον Ομπάμα, στις διεθνείς περιοδείες και στα forum των μεγαλοεπιχειρηματιών, για το ποιος υποστηρίζει περισσότερο την ΕΕ, ποιος θα στηρίξει περισσότερο τα μονοπώλια και ποιος θα τους μειώσει περισσότερο τους φόρους, ποιος θα εξασφαλίσει στους βιομήχανους πιο φθηνό ρεύμα ενώ τα λαϊκά νοικοκυριά το χρυσοπληρώνουν.

Γι’ αυτό οι βιομήχανοι του ΣΕΒ, διάφορες ενώσεις βιομηχάνων όπως οι φαρμακοβιομήχανοι, τα ελληνοαμερικανικά και ελληνογερμανικά επιμελητήρια, αρχίζουν να καλοβλέπουν και το ΣΥΡΙΖΑ, δεν ανησυχούν για το ενδεχόμενο να κυβερνήσει.

Το πιο επικίνδυνο είναι ότι ταυτίζει τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών με τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού. Υπόσχεται ότι η λαϊκή ευημερία θα εξασφαλιστεί με τη καπιταλιστική ανάπτυξη. Ταυτόχρονα σε κάθε βήμα που κάνει και χώνεται πιο βαθειά μέσα στην αγκαλιά του συστήματος, ψάχνει για άλλοθι στο ΚΚΕ, για να αθωωθεί από τις δηλώσεις συμμόρφωσης στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Τα ξέρετε καλά εδώ στο Πειραιά. Το μύθο ότι "για τη ανεργία φταίνε τα υψηλά μεροκάματα και τα συνδικάτα" δεν τον αναπαρήγαγαν μόνο οι εργολάβοι της Ζώνης, τα κανάλια των εφοπλιστών, οι υπουργοί και τα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι μεγαλοκαθηγητάδες του ΠΑΠΕΙ. Από κοντά είχαν και το ΣΥΡΙΖΑ με τα δημοσιεύματα στην ΑΥΓΗ. Με τον αντισύνδεσμο που προσπάθησαν να συγκροτήσουν κόντρα στο ταξικό συνδικάτο, αλλά αποδείχτηκε λίγος. Ποιοι αξιοποιήθηκαν τότε; Τσιράκια των εργολάβων, εκπρόσωποι της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ αλλά και της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι κρύβουν όλοι τους; Οι Έλληνες εφοπλιστές πάνε για ναυπήγηση τα καράβια τους σε άλλες χώρες γιατί οι ελληνικές ναυτιλιακές εταιρίες έχουν συμφωνίες με τράπεζες αυτών των χωρών, που χρηματοδοτούν αδρά τη ναυπήγηση νέων πλοίων. Πάνε τα καράβια τους αλλού γιατί έχουν εξασφαλισμένο ζεστό χρήμα και συμφωνίες μεταφοράς εμπορευμάτων.

Σε άλλες χώρες όπως στη Κροατία που υπήρχε κι εκεί αυξημένη ναυπηγική δραστηριότητα και πριν ενταχθεί στην ΕΕ ως προϋπόθεση προχώρησαν ιδιωτικοποιήσεις και κλεισίματα ναυπηγείων, ποιος έφταιγε; Μήπως κι εκεί έφταιγε το συνδικάτο μετάλλου;

Τα ναυπηγεία τα κλείνει η στρατηγική των μονοπωλίων , οι κατευθύνσεις της ΕΕ, ο ανταγωνισμός τους στα πλαίσια του καπιταλισμού. Ενώ η Ελλάδα έχει εκατοντάδες νησιά, έχει ανάγκη από σύγχρονες ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, από σύγχρονα πλοία εμπορικά και πολεμικά έχει έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Ποιοι ευθύνονται για τη σημερινή άθλια κατάσταση;

Τα μονοπώλια που ελέγχουν την παραγωγή και την οικονομία.

Η ΕΕ και οι κυβερνήσεις που τα υπηρετούν.

Τα κόμματα που στηρίζουν τις επιλογές τους. Αυτή είναι η αλήθεια.

Η αστική τάξη έχει ως στόχο να γίνει η Ελλάδα κόμβος μεταφοράς εμπορευμάτων. Στόχο που αναλαμβάνουν να το διαφημίσουν σαν ελπίδα για το λαό, κρύβοντας ότι ωφελημένοι θα βγουν μόνο οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι. Ιδιαίτερα εδώ στον Πειραιά τις τελευταίες μέρες ακούσατε πολλά με αφορμή τις συμφωνίες της συγκυβέρνησης με την κυβέρνηση και τους μονοπωλιακούς ομίλους της Κίνας. Υπάρχει όμως ήδη πείρα σε σχέση με τις επενδύσεις στο λιμάνι. Οι επενδύσεις μονοπωλιακού ομίλου που από το 2008 ελέγχει μεγάλο μέρος της εμπορικής δραστηριότητας του λιμανιού, όπως και άλλες επενδύσεις σε άλλους τομείς και κλάδους , παραδείγματος χάρη της Χοχτιφ στο αεροδρόμιο δεν απέτρεψαν τη κρίση και τις συνέπειες της.

Η COSCO το 2012 έφτασε πάνω από 19,56 εκατ. ευρώ κέρδη προ φόρων. Μήπως τα μοιράστηκε με τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία του Πειραιά; Πως βγήκαν αυτά τα κέρδη; Με εργασιακές σχέσεις και ωράριο λάστιχο, με υπερωρίες που ονομάζονται «οικειοθελής παραμονή στο χώρο εργασίας», με 6 εργατικά ατυχήματα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Ταυτόχρονα με επίκεντρο το λιμάνι εκδηλώνονται μεγάλοι ανταγωνισμοί. Για το λιμάνι και τη δραστηριότητα που συνδέεται με αυτό, πέρα από την Κίνα ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν επιδείξει τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η ΕΕ και η Ρωσία. Αντίστοιχα υπάρχουν και τμήματα του ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου που θέλουν να εξασφαλίσουν ότι θα έχουν και αυτοί μερίδιο από τα κέρδη που διακυβεύονται στο λιμάνι του Πειραιά, επιχειρηματικά συμφέροντα που επιδιώκουν μακροχρόνιες χρήσεις του λιμανιού για δικό τους όφελος. Αλλάζει κάτι; Πάλι οι υποδομές που έχουν φτιαχτεί με το κόπο των εργαζομένων και οι δυνατότητες τους, θα αξιοποιούνται για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των λίγων , για να μοιράζονται οι πολλοί τα τσακισμένα εργατικά δικαιώματα και την ανεργία.

Ο καπιταλισμός για να υπερασπιστεί τον εαυτό του επιστρατεύει τις πιο σάπιες ιδέες. Αντιδραστικοποιείται συνεχώς. Σε περιόδους μεγάλων τριγμών, όταν το σύστημα αντιμετωπίζει προβλήματα, μεγάλους ανταγωνισμούς, που προκαλούνται από την κρίση, σε συνθήκες που προετοιμάζονται ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, φέρνουν στο προσκήνιο και κρατάνε στην επικαιρότητα, καλλιεργούν τον εθνικισμό και το φασισμό. Γιατί ο φασισμός είναι η τελευταία εφεδρεία της αστικής εξουσίας όταν έχουν χρεοκοπήσει οι άλλες εναλλακτικές της. Γι αυτό και δεν είναι ελληνικό φαινόμενο αλλά εκφράζεται ως αστικό ρεύμα σε όλη την Ευρώπη. Ο φασισμός δεν είναι μια ξεχωριστή ιδεολογία. Περιλαμβάνει ότι πιο αντιδραστικό έχει γεννήσει η αστική ιδεολογία. Το σκοταδισμό, το μυστικισμό, το ρατσισμό, τον εθνικισμό, τον φανατισμένο αντικομουνισμό, το μίσος απέναντι στον άνθρωπο , την εναντίωση στη κοινωνική πρόοδο, στην εργατική – λαϊκή πάλη.

Γι αυτό και οι ιδέες τους εκφράζονται με εγκληματικές ενέργειες και αντίστοιχη πρακτική. Εκδηλώνουν στη πιο ακραία μορφή το βασικό χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού συστήματος. Αφού η εργατική δύναμη είναι εμπόρευμα τότε οι ξένοι εργάτες δεν είναι καν άνθρωποι και στη πιο λαιτ εκδοχή ότι μπορεί να είναι λαθραίοι όπως ένα οποιαδήποτε άλλο εμπόρευμα.

Η Χρυσή Αυγή βρήκε στρωμένο έδαφος μέσα στο σύστημα, από άλλες πολιτικές δυνάμεις για να απλώσει τα δίχτυα της. Είχαν προηγηθεί τα «φταίνε οι αγώνες για την ανεργία», « να ανακαταλάβουμε τις πόλεις», « για την ανεργία φταίνε οι ξένοι», η πολιτική της ΕΕ εγκλωβισμού εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών στη χώρα, η θεωρία των άκρων, ο αντικομουνισμός με την επίσημη βούλα της ΕΕ.

Μετά τη δολοφονία ενός εργατόπαιδού στο Κερατσίνι και άλλες εγκληματικές ενέργειες, αναγκάστηκαν να τη συμμαζέψουν προς το παρόν όπως και έγινε , αυτή τη φορά το βράδυ των εκλογών δεν ακούσαμε τα εγέρθυτου και τις κραυγές ερχόμαστε αλλά πολιτικές δηλώσεις.

Διαπλέκονται με επιχειρηματικά συμφέροντα, με βρώμικους κύκλους, με μαφιόζους και εγκληματικά κυκλώματα, με τον σάπιο κρατικό μηχανισμό. Ανάλογα έδρασαν όλες οι ναζιστικές - φασιστικές συμμορίες σε όλο τον κόσμο. Όπως οι ναζιστές σφαγείς του Χίτλερ, όπως οι φασίστες δολοφόνοι του Μουσολίνι. Οι φασίστες χρυσαυγίτες οργανώνονται και εκπαιδεύονται για να δρουν ενάντια στον λαό, τη νεολαία και τους αγώνες τους.

Τους ενίσχυσαν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Οι θέσεις τους είναι θέσεις στήριξης του συστήματος. Θέλουν οι άνεργοι να δουλεύουν στο δημόσιο για 14 ευρώ. Ανοίγουν δουλεμπορικά γραφεία για να δίνουν φτηνά εργατικά χέρια στους βιομήχανους με μεροκάματο 18 ευρώ χωρίς ασφάλιση. Θέλουν να συνεχίσει ο λαός να πληρώνει βαριά φορολογία και προτείνουν να φοροαπαλάσσονται κι άλλο οι εφοπλιστές. Θέλουν να κάνουν σκοταδιστικές αλλαγές στα σχολεία.

Για ποιους έστηναν εθνικιστικό σωματείο στη Ζώνη του Περάματος για να ρίξουν τα μεροκάματα; Για μεγαλοεργολάβους.

Η Χρυσή Αυγή εκτρέφεται συνολικά από το αστικό πολιτικό σύστημα. Πέρα από τις φιλικές συνομιλίες με τον Μπαλτάκο υπάρχει και η ανοχή που καλλιεργείται στο φασισμό από όλα τα άλλα κόμματα. Είτε χαϊδεύοντας τα αυτιά όσων ψήφισαν φασίστες μπας και δώσουν την ψήφο στο δεύτερο γύρο των εκλογών που έγιναν, είτε υιοθετώντας τα περί σκευωρίας ενάντια στη Χρυσή Αυγή, αυτό που λένε και οι ναζί δηλαδή. Τη Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει το σύστημα που τη γεννάει. Δε θα καταπολεμηθεί από την αστική δημοκρατία μέσα στην οποία γεννήθηκε. Είναι επίσης μεγάλη αυταπάτη ότι μια «φιλολαϊκή» δήθεν διαχείριση που θα απαλύνει τα λαϊκά προβλήματα θα της βάλει φρένο. Στη Γαλλία αποδείχτηκε ότι αυτές οι αυταπάτες και η δυσαρέσκεια από τη ρεφορμιστική διαχείριση του συστήματος τους στρώνει καλύτερα το έδαφος.

Εγγύηση για την αντιμετώπιση του φασισμού είναι το δυνάμωμα του εργατικού και λαϊκού κινήματος αντιπαράθεσης και ρήξης με τη καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, η μαχητική συμπόρευση με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στους καθημερινούς αγώνες. Ο λαός και η νεολαία έχουν τη δύναμη να τσακίσουν το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά. Όπως ξανάγινε από τον εργατόκοσμο του Πειραιά , της Κοκκινιάς , του Κερατσινίου, της Δραπετσώνας τσακίζοντας του φασίστες με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή.

Ότι ζούμε αποδεικνύει από τη μια τις τεράστιες δυνατότητες για να εξασφαλίσουν οι κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες και από την άλλη η τεράστια αντιστοιχία που υπάρχει για να ζήσουμε καλύτερα. Ο καπιταλισμός έχει διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για να μπει στα μουσεία της κοινωνικής ιστορίας. Γι αυτό αντιστέκεται με όλες τους τις δυνάμεις στην προοπτική της αντικατάστασης του με τη νέα οργάνωση της κοινωνίας και της παραγωγής, όπου τα μέσα και οι δυνατότητες της παραγωγής θα ανήκουν εκεί που πρέπει, σε αυτούς που τα παράγουν, στην οργανωμένη κοινωνία, βγάζοντας από τη μέση τους εκμεταλλευτές ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και την εξουσίας τους. Γι αυτό πασχίζουν να διατηρήσουν το σάπιο σύστημα της οικονομικής και πολιτικής τους εξουσίας . Θα έχουν όμως την ίδια τύχη με το σύστημα και την τάξη που οι ίδιοι ανέτρεψαν για να πάρουν την εξουσία τον καιρό των αστικών επαναστάσεων. Θα γίνουν παρελθόν.

Συνεχίζουμε , για να φτιάξουμε τον κόσμο στο μπόι των ανθρώπων. Η ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος δεν θα είναι αποτέλεσμα εκλογικών διαδικασιών και εναλλαγών κυβερνήσεων. Αλλά αποτέλεσμα της αποφασιστικής αναμέτρησης των εργατικών λαϊκών μαζών με όλες τις μορφές πάλης για το τσάκισμα όλων των αστικών θεσμών και τη δημιουργία νέων λαογένητων. Μπορεί να είναι μόνο αποτέλεσμα λαϊκών εξεγέρσεων με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας και την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού - κομουνισμού.

Μόνο με νέους θεσμούς που κατοχυρώνουν ότι στην εξουσία βρίσκεται η εργατική τάξη μπορεί να ανοίξει ο δρόμος της κοινωνικής απελευθέρωσης. Γιατί πάνω από όλα η σοσιαλιστική εξουσία απαιτεί τη συμμετοχή της ίδιας της εργατικής τάξης στον έλεγχο της παραγωγής και του κράτους όλων των διοικητικών λειτουργιών.

Η εργατική εξουσία είναι μια ανώτερη μορφή δημοκρατίας με κύριο χαρακτηριστικό την ενεργητική συμμετοχή της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, στον έλεγχο της παραγωγής και της εξουσίας. Συγκροτείται με πυρήνα την παραγωγική μονάδα. Και ακριβώς εκεί στο εργοστάσιο, στους χώρους δουλειάς, ο εργαζόμενοι μέσω συνελεύσεων θα εκλέγουν και θα εκλέγονται για όλα τα όργανα εξουσίας και διεύθυνσης της παραγωγής. Με αντιπροσώπους, όπως λέμε σήμερα βουλευτές, που θα ελέγχονται άμεσα από το χώρο δουλειά τους, δε θα έχουν κανένα επιπλέον προνόμιο από τους άλλους εργαζόμενους και θα ανακαλούνται εάν δεν ανταποκρίνονται.

Ποιος κρίκος ή ποια ομάδα προβλημάτων, ποιο πλέγμα αντιθέσεων θα διαμορφώσουν τις συνθήκες για την επαναστατική αναμέτρηση δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα. Εάν όμως δουλεύουμε σταθερά σε αυτήν την κατεύθυνση θα γίνει και θα είμαστε έτοιμοι.

Η νεολαία που έχει όλη τη ζωή μπροστά της έχει κι επιλογή. Να δημιουργήσει μια νέα καλύτερη κοινωνία, το σοσιαλισμό. Την κοινωνία που στηρίζεται και θέτει στην υπηρεσία του ανθρώπου όλες τις κατακτήσεις και τις δυνατότητες της παραγωγής, της επιστήμης, του πολιτισμού. Που διαμορφώνει τους όρους για την παραπέρα ολόπλευρη ανάπτυξη τους, ικανοποιώντας τις σύγχρονες ανάγκες. Αυτό είναι ότι πιο σύγχρονο, αναγκαίο και καινοτόμο.

Η νέα οργάνωση της παραγωγής και της κοινωνίας όπου όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις, ο φυσικός και ορυκτός πλούτος θα κοινωνικοποιηθούν και θα λειτουργούν για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού και της νεολαίας και όχι για τα κέρδη των καπιταλιστών.

Έτσι μπορεί η εργατική - λαϊκή εξουσία να σχεδιάσει κεντρικά την οικονομία, να αναπτύξει την οικονομία υπέρ των κοινωνικών και λαϊκών συμφερόντων και να δώσει οριστική λύση στην ανεργία. Να καταργήσει την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Παιδεία, στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, να αναπτύξει αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν, αναβαθμισμένες, σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες. Να προστατεύσει τη μητρότητα, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, να διαμορφώσει προϋποθέσεις ελεύθερου χρόνου για όλους τους εργαζομένους, εξασφαλίζοντας και τη συμμετοχή τους στα όργανα της εργατικής εξουσίας, από κάτω έως πάνω. Έτσι μπορεί να γίνει πραγματικότητα η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της νεολαίας στη μόρφωση, τη δουλειά , συνολικά στη ζωή.

Η κυβέρνηση που θα διαμορφώνεται σε αυτές τις συνθήκες, με αυτούς τους όρους και με αυτή τη κατεύθυνση μπορεί να ασκήσει πραγματικά φιλολαϊκή πολιτική. Γι αυτό παλεύουμε σήμερα, για να δημιουργήσουμε τους όρους και να κατακτήσουμε την νέα εξουσία. Γι αυτό καθημερινά πασχίζουμε να οργανωθεί και να σηκώσει το ανάστημά της η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Να διαμορφωθεί η μεγάλη και ελπιδοφόρα συμμαχία των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων και φτωχών αγροτών ενάντια στις κυβερνήσεις, την εξουσία και τα κόμματα που υπηρετούν τα μονοπώλια, τον καπιταλισμό που γεννά πια μόνο βαρβαρότητα, κρίση, διαφθορά και πολέμους. Για να δυναμώσει η λαϊκή αντίσταση, η εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στην ΕΕ και τις κυβερνήσεις που υπηρετούν το σάπιο σύστημα.

Είναι ανάγκη σήμερα σε κάθε χώρο δουλειάς, στα λιμάνια, στις λαϊκές γειτονιές, στους χώρους κατάρτισης και εκπαίδευσης να συγκροτείτε, να δυναμώνει μια ευρύτερη πρωτοπορία μαζί με τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, δημιουργώντας παντού εστίες διεκδίκησης, ανάβοντας παντού τη φλόγα του αγώνα και της αλληλεγγύης. Για να δυναμώνει η εργατική, νεανική οργάνωση και συμμετοχή στην οργάνωση της πάλης για τα προβλήματα και τις επιπτώσεις του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Για να δυναμώσει η συλλογικότητα, να αυξηθεί η ενεργή συμμετοχή στη λαϊκή πάλη για να παρθούν άμεσα μέτρα προστασίας των λαϊκών οικογενειών για να παρθούν πίσω αντιλαϊκά μέτρα, να μπαίνουν εμπόδια στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Για την υπεράσπιση μισθών και συλλογικών συμβάσεων, για μέτρα προστασίας των ανέργων, ενάντια στη φοροληστεία, ενάντια στους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, για να έχουν όλοι δωρεάν πρόσβαση στην υγεία, για να μην μένουν τα σπίτια χωρίς ρεύμα, για να δωρεάν μετακινήσεις . Για το σύνολο της ζωής της λαϊκής οικογένειας, της νεολαίας.

Για να δυναμώνει η κοινή δράση ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων. Μέσα στο καθημερινό αγώνα να συγκεντρώνονται δυνάμεις και να δυναμώνει η πάλη για να αλλάξει η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία, για την εργατική εξουσία.

Παρά τα περισσότερα εμπόδια υπάρχουν και περισσότερες αποδείξεις για να συνειδητοποιείτε ότι οι νέοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από το παλιό, το ξεπερασμένο ιστορικά καπιταλιστικό σύστημα. Παρά τις προσπάθειας τις αστικής τάξης να κάνει νέες προσπάθειες ενσωμάτωσης, είναι δεδομένο ότι αναπτύσσεται το έδαφος για την ανάπτυξη με τη δική μας αποφασιστική παρέμβαση, ταξικού κριτηρίου και συνείδησης. Αν και η νεολαία είναι περικυκλωμένη από τη συντηρητική οπισθοδρόμηση, τον αντικομουνισμό, την ιδεολογική επίθεση κατά του εργατικού κινήματος το μέλλον της για μια καλύτερη ζωή , για την ικανοποίηση των αναγκών της συνδέεται άμεσα με τη συμμετοχή και τη συμβολή της στην ταξική πάλη. Την εξέλιξη προς τα μπρος δε μπορεί τίποτα να τη σταματήσει.

Η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού κι ο χαρακτήρας της εποχής, δεν αναιρείται από τις αντεπαναστατικές ανατροπές, από την ιστορικά προσωρινή ήττα. Ο σοσιαλισμός δεν είναι η εφαρμογή μιας «θεωρίας» που τελικά απέτυχε, όπως θέλουν να παρουσιάζουν οι αστοί. Η αναγκαιότητά του προβάλλει μέσα από την ανάπτυξη της ίδιας της ανθρώπινης κοινωνίας, στην πορεία της από έναν κοινωνικο - οικονομικό σχηματισμό σε άλλον, από τον ιστορικά κατώτερο σε έναν ανώτερο. Ο σοσιαλισμός που οικοδομήθηκε τον 20ο αιώνα, παρά τις αδυναμίες και τα λάθη που έγιναν και οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση, έλυσε τεράστια λαϊκά προβλήματα, απέδειξε την ανωτερότητα σε σχέση με το καπιταλιστκό σύστημα. Όσο και να σκούζουν οι αστοί και οι αποστάτες της ταξικές πάλης, στις χώρες που οικοδόμησαν το σοσιαλισμό κανένα σπίτι δε συζητούσε αν θα μπει αύριο μεροκάματο στο σπίτι αφού η ανεργία είχε εξαλειφθεί από το 30. Κανένας νέος δεν ψαχνόταν στις ουρές των ανέργων μετά τις σπουδές αφού είχε εξασφαλισμένη δουλειά στον αντικείμενο σπουδών του πριν τελειώσει τη σχολή. Κανένας νέος δε σκεφτόταν αν θα πάει διακοπές αφού το σοσιαλιστικό κράτος είχε εξασφαλίσει τουριστικές υποδομές υψηλού επιπέδου για εργαζόμενους, σπουδαστές και μαθητές.

Ο σοσιαλισμός δεν είναι κάποιος μακρινός στόχος. Είναι ανάγκη της εποχής μας. Είναι ώριμο σήμερα ο λαός να ζήσει όπως του αξίζει. Αφέντης στον πλούτο που ο ίδιος παράγει. Έχουν δίκιο να αφρίζουν οι εκμεταλλευτές όταν το ακούνε. Έχουν δίκιο να τον πολεμάνε. Έχουμε κι εμείς δίκιο να παλεύομε γι αυτόν. Ανάμεσα σε δυο δίκια θα υπερισχύσει το πιο ισχυρό. Συνεχίζουμε για να γίνουμε πιο ικανοί, πιο πολλοί, με μεγαλύτερο πείσμα και αποφασιστικότητα. Αγώνας, τόλμη γνώση κι αντοχή εμπρός για ΚΝΕ γερή και μαζική.»