Πλήθος κόσμου στην εκδήλωση των Οργανώσεων Κοκκινιάς του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από το Μπλόκο

Λεπτομέρειες: Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 27 September 2014 11:36

Με υψωμένες γροθιές και με το σύνθημα «9 δεκαετίες αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» να δονεί την ατμόσφαιρα ολοκληρώθηκε η μεγάλη πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση που διοργάνωσαν στο Κηποθέατρο Νίκαιας οι Κομματικές Οργανώσεις Κοκκινιάς του ΚΚΕ, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από το ιστορικό Μπλόκο της Κοκκινιάς.

Στην εκδήλωση μίλησε ο Γραμματέας της ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ, Βαγγέλης Μαρούπας. Ακολούθησε ένα ιδιαίτερα συγκινητικό δρώμενο από τη θεατρική ομάδα της Λαϊκής Επιτροπής Νίκαιας – Ρέντη, για τα γεγονότα του Μπλόκου, το οποίο απόσπασε τα χειροκροτήματα όλων των παρευρισκομένων.

Η ομιλία του Β. Μαρούπα

«Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Η Κομματική Οργάνωση Πειραιά του ΚΚΕ σας καλωσορίζει στην εκδήλωση για να τιμήσει τα 70 χρόνια από το ματωμένο μπλόκο της Κοκκινιάς. Ένα γεγονός απίστευτης φρικαλεότητας, ένα στυγερό έγκλημα του ναζισμού και του δοσιλογισμού.

Πάνω από 150 ήταν οι εκτελεσμένοι, περίπου 8.000 οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου και από εκεί περίπου 1.800 στάλθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα κατοχής. Ο φόρος αίματος που πλήρωσε η ανταρτομάνα Κοκκινιά στους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους ήταν βαρύς.

Το έγκλημα δε σταμάτησε στις 17 Αυγούστου του '44. Στις 24 του Σεπτέμβρη, στο 40ήμερο μνημόσυνο του Μπλόκου, οι Γερμανοί ξαναχτύπησαν, με αποτέλεσμα άλλους 11 νεκρούς.

Δε χωρά εύκολα ο ανθρώπινος νους την έκταση του εγκλήματος, όπως δε χωρά και το μεγαλείο της ψυχής εκείνων που μπροστά στα βασανιστήρια, μπροστά στο φάσμα της εκτέλεσης, στάθηκαν αλύγιστοι, στάθηκαν όρθιοι, στάθηκαν περήφανοι απέναντι στα ιδανικά τους, απέναντι στο λαό. Γιατί στο λαό της Κοκκινιάς, στο λαό της Ελλάδας που δεινοπάθησε τα χρόνια της Κατοχής, που πάλεψε τους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους, σε αυτούς είχαν να δώσουν λογαριασμό. Και με τη στάση τους πέρασαν στην αθανασία, πέρασαν στο πάνθεον των λαϊκών αγωνιστών.

Η στάση τους μας προκαλεί δέος, αλλά δε μας εκπλήσσει. 96 χρόνια τώρα αυτό είναι το ΚΚΕ, είναι οι αγώνες του με ανιδιοτέλεια, με κάθε κόστος, είτε είναι αυτό η εκτέλεση είτε είναι στις σημερινές συνθήκες η απόλυση ή ό,τι άλλο. Και σε αυτό το δρόμο θα συνεχίσουμε, με την επαναστατική γραμμή που έχουμε και που επιβάλει επαναστατική δράση, με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης και του λαού μας. Εμπιστοσύνη που δε μας την κλονίζει ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης. Ξέρουμε ότι για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ, αλλά θα γυρίσει. Παίρνουμε τη σκυτάλη από τις παλιότερες γενιές αγωνιστών για να φροντίσουμε να γυρίσει.

Αυτό το έγκλημα δεν μπορεί να ξεχαστεί, δεν μπορεί να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Δεν πρέπει ούτε να γίνει ένα ξερό και τυπικό μνημόσυνο, σα να λέμε "να, έγινε και το μπλόκο". Η υπόσχεση ότι δεν ξεχνάμε, ότι συνεχίζουμε, δεν μπορεί να είναι κενή από πράξεις. Η προκήρυξη που κυκλοφόρησε μετά το μπλόκο ανάφερε ανάμεσα στα άλλα: "Ορκιζόμαστε να συνεχίσουμε με πιότερη ορμή το μισοτελειωμένο σας έργο". Τα χωνιά φώναζαν "Ο αγώνας συνεχίζεται". Συνεχίζουμε λοιπόν, σύντροφοι, για να κάνουμε πράξη αυτό που απλά και εύστοχα ανέφερε το σύνθημα του Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Συνεχίζουμε, δεν εγκαταλείπουμε, δε λιποψυχούμε, δε λυγίζουμε, για να φτιάξουμε ένα κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Το χτύπημα που δέχτηκε το Κόμμα, ο ΕΛΑΣ, το ΕΑΜ, το κίνημα τον Αύγουστο του '44, ήταν μεγάλο.

Γιατί άραγε; Γιατί η Κοκκινιά είχε μια από τις μεγαλύτερες Οργανώσεις του ΚΚΕ, μια από τις καλύτερες Οργανώσεις του ΕΑΜ. Υπήρχε ισχυρός ΕΛΑΣ. Αυτή την οργάνωση του λαού της Κοκκινιάς ήθελαν να χτυπήσουν οι Γερμανοί. Γιατί, αφενός σε μια πολύ μεγάλη λαϊκή συνοικία δεν μπορούσαν οι κατακτητές και οι συνεργάτες τους να ελέγξουν την κατάσταση. Αφετέρου, ήθελαν το πέρασμα για τον Πειραιά και το λιμάνι να είναι σίγουρο και ασφαλές. Και αυτό η ύπαρξη του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ, η παλλαϊκή δράση με ψυχή και μπροστάρη το ΚΚΕ δεν το άφηνε. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι οι ναζί και οι γερμανοτσολιάδες είχαν επιχειρήσει ξανά να χτυπήσουν την Κοκκινιά. Αξέχαστη, τοποθετημένη στα κατορθώματα του λαού μας είναι η μάχη της Κοκκινιάς στις 7 Μάρτη του '44.

Στις 17 Αυγούστου του '44, ο θρήνος σκέπασε όλη την Κοκκινιά. Διαλεχτά παλικάρια του λαού μας, ήρωες, άντρες και γυναίκες, μέρος του ανθού της Κοκκινιώτικης εργατιάς και νεολαίας έπεσε. Ποιον να πρωτοαναφέρεις;

Τον Αποστόλη Χατζηβασιλείου , γραμματέα της ΚΟΒ Κιλικιανών του ΚΚΕ, που με ξιφολόγχη του έβγαλαν το μάτι, που του έκοψαν το μάγουλο, αλλά που εκείνος στάθηκε αλύγιστος και δεν πρόδωσε;

Τον Παναγιώτη Ασμάνη, που τον σκότωσε ο ίδιος ο προδότης Πλυτζανόπουλος;

Την Αθηνά Μαύρου , που της πρότειναν να φύγει για να γλιτώσει και εκείνη διάλεξε το θάνατο;

ΤηνΔιαμάντω Κουμπάκη , που λίγο πριν την εκτελέσουν έδινε κουράγιο στους συντρόφους της, στο λαό της Κοκκινιάς;

Αυτοί και πολλοί άλλοι έδωσαν τη ζωή τους ποτίζοντας το δέντρο των αγώνων του λαού μας.

Αξίζει κανείς να αναφέρει ότι ο λαός της Κοκκινιάς, γυναικόπαιδα κύρια, με κάθε τρόπο έδειξαν συμπαράσταση στους χιλιάδες που είχαν συγκεντρωθεί στην Οσία Ξένη.

Όμως, ο αγώνας έπρεπε να συνεχιστεί. Η Κομματική Οργάνωση του Πειραιά πήρε άμεσα μέτρα για να στηρίξει το ηθικό του λαού, να δώσει το στίγμα ότι η πάλη συνεχίζεται αμείωτη με μεγαλύτερο πείσμα, ότι ο στόχος της τρομοκράτησης του λαού βρήκε τοίχο. Τα μέτρα ήταν:

Πρώτο , να χρησιμοποιηθούν γυναίκες για να είναι μες στον κόσμο, να του δίνουν κουράγιο. Μιλάμε για χρονική στιγμή που τα γεγονότα είναι σε εξέλιξη.

Δεύτερο , να συγκεντρωθεί υλικό για ρεπορτάζ στο "Ριζοσπάστη" και να βγει "Ριζοσπάστης". Ο "Ριζοσπάστης", ο Ρίζος μας, που αύριο συμπληρώνει 40 χρόνια νόμιμης επανακυκλοφορίας, έδινε το στίγμα ότι το Κόμμα ζει, ότι ο αγώνας συνεχίζεται.

Τρίτο , μόλις σταματήσει το μπλόκο να πάνε οι Οργανώσεις στους δρόμους και τα σπίτια, ειδικά αυτά που έχασαν ανθρώπους τους. Να βγουν τηλεβόες που να δίνουν κουράγιο. Να γραφτούν συνθήματα, να γίνουν αφίσες με ρολόγια που να δείχνουν 12 παρά 5, σημάδι ότι πλησιάζει η ώρα της αντιφασιστικής νίκης.

Το μήνυμα έτσι στάλθηκε. Η Κοκκινιά ήταν χτυπημένη, αλλά όρθια. Συνέχισε να υψώνει το ανάστημά της, δε λύγισε, αυτό είναι το μεγαλείο του λαού μας. Οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους απέτυχαν στο σκοπό τους. Η συνέχεια της πάλης έδειξε ότι οι θυσίες δεν πήγαν χαμένες.

Αυτό είναι το ΚΚΕ. Είναι οι νεκροί του, τα παιδιά της εργατικής τάξης και του λαού που παλεύουν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που με ανιδιοτέλεια ρισκάρουν τα πάντα για να είναι ο λαός μας αφέντης στον τόπο του, αφέντης του πλούτου που παράγει. Είναι το Κόμμα που όσο και να το χτυπάνε μένει αλύγιστο, συνεχίζει αταλάντευτα την πάλη του, όσο μεγάλες και να φαντάζουν οι δυσκολίες.

Το ΚΚΕ είναι αυτό που είναι γιατί έχει την πιο προοδευτική, την πιο πρωτοπόρα ιδεολογία που έχει συλλάβει η ανθρώπινη σκέψη, την κομμουνιστική ιδεολογία. Γιατί έχει πρωτοπόρα επαναστατική δράση και γραμμή, σε αντιστοιχία με την πρωτοπόρα θεωρία του. Το ΚΚΕ είναι αυτό που είναι σήμερα, γιατί έχει χιλιάδες νεκρούς και θυσίες κατατεθειμένες στο λαό μας, αλλά κύρια γιατί τιμά με πράξεις τους αγώνες, τους νεκρούς και τις θυσίες με τη σύγχρονη δράση του.

Τιμή και δόξα στους αθάνατους ήρωες του μπλόκου. Ζουν μαζί μας γιατί δεν τους ξεχνάμε, δεν τους λησμονούμε, γιατί συνεχίζουμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Δεν πρέπει να θυμόμαστε μόνο τους ήρωές μας. Πρέπει να θυμόμαστε και αυτούς που έκαναν το έγκλημα.

Ο ναζισμός και ο φασισμός, αυτά τα παιδιά του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, σήμερα σε συνθήκες που ο λαός μας ζει σε δύσκολες συνθήκες, ξανακάνουν την εμφάνισή τους. Λαϊκίζουν, συκοφαντούν, σηκώνουν κεφάλι και εξαπλώνουν το δηλητήριό τους.

Δεν ξεχνάμε και δεν πρέπει να ξεχνάμε. Αυτό αφορά και τα παλιότερα θύματα του φασισμού, αλλά και τωρινά: μετανάστες, αγωνιστές εργάτες, τον Φύσσα που πριν ένα χρόνο δολοφόνησαν στην Αμφιάλη.

Ο Πλυτζανόπουλος, ο Μπαντράνης, οι Κασιδιάρηδες, που τότε πρωταγωνίστησαν στην εκτέλεση του Μπλόκου, έχουν πολιτικούς απογόνους. Έχουν στο ποδάρι τους, συνεχιστές τους, τη ναζιστική, εγκληματική Χρυσή Αυγή. Αυτούς τους "αντισυστημικούς", που παρά τα παχιά λόγια την περνάνε μπέικα με τα προνόμια της Βουλής. Διορίζει ο ένας τους συγγενείς του άλλου, στήνουν συσσίτια και τσεπώνουν χρήμα στην τσέπη, στήνουν δουλεμπορικά γραφεία για εργάτες χωρίς δικαιώματα, προσφορά στο κεφάλαιο. Έχουν κάνει αμέτρητες ερωτήσεις για να διασφαλίσουν τα προνόμια του κεφαλαίου. Ενώ αρκετοί από αυτούς δηλώνουν μηδενικό εισόδημα, ζουν πλουσιοπάροχα. Πώς γίνεται αυτό; Πώς ζουν; Από πού τα παίρνουν;

Μισούν τους αγώνες. Είναι τα νέα τάγματα εφόδου που θα τρομοκρατεί και θα χτυπά όπου δεν επαρκεί η εργοδοτική τρομοκρατία. Αυτό επιβεβαιώνει 100% το παράδειγμα της ζώνης του Περάματος. Εκεί που απέτυχε η εργοδοτική τρομοκρατία, εκεί που απέτυχε ο εργοδοτικός συνδικαλισμός και ο οπορτουνισμός, επιστρατεύτηκαν τα ναζιστικά μαντρόσκυλα.

Λέει ο στίχος: "Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον". Κανείς τίμιος λαϊκός άνθρωπος, κανένας εργάτης δεν πρέπει να δίνει πίστη στα μεγάλα λόγια τους, να βλέπει ότι υπερασπίζονται το καπιταλιστικό σύστημα με κάθε τρόπο. Πρόκειται για ό,τι πιο σάπιο, ό,τι πιο αισχρό, ό,τι πιο νοσηρό και βρώμικο έχει γεννήσει ο καπιταλισμός. Να πάρει υπόψη του ότι πρωτοστατούν οι χρυσαυγίτες στον αντικομμουνισμό και να σκεφτεί το εξής απλό: οι κομμουνιστές που έχουν δώσει τόσους ήρωες και νεκρούς στην υπόθεση του λαού μας, που πρωτοστατούν στους αγώνες, που ρισκάρουν τη δουλειά τους στις σημερινές συνθήκες με τη μεγάλη ανεργία, που τους χαρακτηρίζει η ανιδιοτέλεια, είναι στο στόχαστρο των φασιστών. Δεν είναι κριτήριο ότι οι φασίστες είναι εχθρός του λαού;

Ή, για να έρθουμε και στην επέτειο του τιμάμε: πού ήταν ο πατριωτισμός τους; Η αλήθεια είναι ότι ο πατριωτισμός τους εξαντλείται στην υπηρέτηση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Γι' αυτό και ήταν με τους Γερμανούς στην Κατοχή, γι' αυτό ήταν με την ντόπια αστική τάξη και τους Αγγλοαμερικάνους τα χρόνια της ταξικής σύγκρουσης του Εμφυλίου και του αγώνα του ΔΣΕ αλλά και τα επόμενα χρόνια. Γι' αυτό είναι με το κεφάλαιο σήμερα. Δείτε πώς αξιοποιούνται οι φασίστες στην Ουκρανία.

Αντίθετα, ο πατριωτισμός του ΚΚΕ είναι η υπεράσπιση της εργατικής τάξης και του λαού. Γι' αυτό και στα μαύρα χρόνια της Κατοχής, το ΚΚΕ μπήκε μπροστά και φτιάχτηκε το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ.

Και συνεχίζει ο στίχος: "Δε θα πεθάνει μόνος τσάκισέ τον".

Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να δίνει τις δυνάμεις του για να οργανώνει την πάλη του λαού. Για να απομονώσει τα φασισμό. Ο φασισμός θα βρει τοίχο στις λαϊκές γειτονιές. Η εργατική τάξη, ο λαός μπορούν να βάλουν φρένο στους ναζί της Χρυσής Αυγής και θα το κάνουν.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Το σύνθημα της συνέχειας του αγώνα δεν μπορεί να είναι γενικό. Έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο. Άλλωστε, δε ζούμε σε ήσυχους καιρούς.

100 χρόνια μετά την έναρξη του Α' Παγκόσμιου Πόλεμου και 75 χρόνια μετά την έναρξη του Β', τα τύμπανα του πολέμου ηχούν ξανά. Για μια ακόμη φορά, στην Ευρώπη, γινόμαστε μάρτυρες σκληρών ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων, που θύματά τους είναι οι λαοί. Η κατάσταση στην Ουκρανία και η εύθραυστη εκεχειρία μας ανησυχεί.

Υπόβαθρο των συγκρούσεων δεν είναι κάποια ανθρωπιστική ανησυχία, είτε από πλευράς ΕΕ και ΗΠΑ, είτε από πλευράς Ρωσίας. Δεν τους πιάνει ο πόνος τους καπιταλιστές για το πώς περνούν οι λαοί. Ο πόνος τους έχει να κάνει με την αξιοποίηση των πρώτων υλών, των δρόμων της Ενέργειας, νέων αγορών. Ο πόνος τους είναι ποιας χώρας τα μονοπώλια θα βρεθούν σε πιο πλεονεκτική θέση στον ανταγωνισμό για κερδοφορία. Και σε συνθήκες κρίσης, σε συνθήκες που υπάρχει προσμονή από τα αστικά επιτελεία για ανάπτυξη, οι ανταγωνισμοί έχουν μεγαλύτερη οξύτητα, είναι πιο ωμοί, πιο σκληροί. Δεν υπάρχει έγκλημα στο οποίο το κεφάλαιο να διστάζει να προχωρήσει, αν είναι να διασφαλίσει την κερδοφορία του.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Και αν επαναληφθεί η συγκεκριμένη ιστορία, θα είναι μια τραγωδία για τους λαούς.

Θυμηθείτε, καπιταλιστική κρίση προηγήθηκε και του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Θυμηθείτε ότι από αυτές τις τραγωδίες, τα ολοκαυτώματα, τις συμφορές που έζησε η εργατική τάξη και οι λαοί σε όλες τις χώρες, βγήκαν κερδισμένοι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι. Ότι εκατομμύρια εργάτες, νέοι, έγιναν κρέας για τα κανόνια και τα κέρδη των ιμπεριαλιστών. Ότι εκατομμύρια θυσιάστηκαν για να αντιπαλευτεί ο φασισμός και ο ναζισμός, αυτά τα τερατόμορφα γεννήματα του καπιταλισμού που σαπίζει.

Μπροστά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, οι λαοί δεν μπορούν να μένουν άπραγοι και να περιμένουν το μοιραίο. Έχουν την ευθύνη και τη δυνατότητα να παρέμβουν.

Απαιτούμε σήμερα να σταματήσει κάθε εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Δε μας δεσμεύουν τους λαούς οι συμφωνίες στο ΝΑΤΟ, οι λεγόμενες συμβατικές συμμαχικές υποχρεώσεις. Οι λαοί δεν είναι σύμμαχοι με τα γεράκια του πολέμου, με αυτούς που ματοκυλούν την Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή, τη Γιουγκοσλαβία παλιότερα κλπ.

Καμιά συμμετοχή, καμιά εμπλοκή. Καταδικάζουμε την απαράδεκτη στάση της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που στηρίζει και συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Μας ανησυχεί η εμπλοκή και η συμμετοχή στη λεγόμενη συμμαχία των προθύμων ενάντια στους τζιχαντιστές. Τζιχαντιστές, που είναι δικά τους παιδιά και που τώρα τους έχουν στο στόχαστρο.

Δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε όμως και τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλήθεια, αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβέρνηση, αριστερή κυβέρνηση, τι θα έκανε στην περίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία; Μα φυσικά θα στήριζε τον πόλεμο, αφού όπως λένε δεν είναι ρεαλιστικό να φύγουμε σήμερα από το ΝΑΤΟ. Μπορεί να στήριζε με αστερίσκους, παλιό πασόκικο κόλπο, αλλά θα στήριζε. Και παράλληλα θα εξέφραζε την ευχή να διαλυθεί το ΝΑΤΟ από μόνο του, με κάποιο μαγικό κόλπο, λες και η χώρα μας είναι το Περού ή το Μπαχρέιν και δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ.

Φανταστείτε σε αυτή την κυβέρνηση, την αριστερή κυβέρνηση, να ήταν και το ΚΚΕ. Θα έπρεπε οι νεκροί μας κυριολεκτικά να έβγαιναν από τους τάφους τους και να μας έφτυναν. Θα φαινόταν τότε το μέγεθος του ατοπήματος και της προδοσίας από μεριάς μας, αλλά θα ήταν αργά. Και θα λέγαμε "στερνή μου γνώση να σε είχα τώρα". Ευτυχώς σήμερα την έχουμε αυτή τη γνώση και δε θα την πατήσουμε, δε θα υποχωρήσουμε, δε θα λυγίσουμε όσο και να μας πιέσουν. Γιατί "σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει".

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι ,

Στο ΚΚΕ, στην 96χρονη ιστορία μας, έχουμε μάθει να τιμάμε τους νεκρούς μας, τους ήρωές μας, μες στη φωτιά της ταξικής πάλης. Εκεί που πέφτει ένας να βγαίνουν δυο και τρεις και δέκα. Η ταξική πάλη άλλωστε δε σταματά, είναι ασίγαστη και χρέος έχουμε κάθε στιγμή να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Κριτήριο για μας είναι ο λαός μας, η νεολαία να μπορούν να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν και να μην είναι καταδικασμένοι στη φτώχεια, την ανέχεια, την ανεργία, τα διαλυμένα δικαιώματα.

Η ζωή που ζούμε σήμερα δε μας ικανοποιεί, δε μας αξίζει, πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει.

Γιατί σήμερα υπάρχει η δυνατότητα να ζούμε πολύ καλύτερα.

Γιατί σήμερα μπορεί ο τόπος μας να αναπτύξει την αγροτική του οικονομία και να θρέψει το λαό του. Το έκανε μέχρι τη δεκαετία του '80. Οι επιλογές του κεφαλαίου και η ένταξη στην ΕΕ οδήγησε στο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και στο να γίνονται εισαγωγές προϊόντων που μπορούν να παράγονται στην Ελλάδα.

Γιατί σήμερα μπορούν να έχουν δουλειά το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι. Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής αλλάζει το κριτήριο με το οποίο λειτουργούν. Εκεί που κριτήριο είναι το κέρδος του καπιταλιστή και που μπορεί κρίσιμες και χρήσιμες βιομηχανίες όπως η ναυπηγοεπισκευή, η ΛΑΡΚΟ, η κλωστοϋφαντουργία να κλείνουν, θα γίνει κριτήριο η κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Άρα, θα χρειάζονται και θα δουλέψουν αυτές οι επιχειρήσεις και άλλες τόσες. Επομένως, κόσμος θα χρειαστεί για δουλειά.

Γιατί σήμερα μπορεί ο κόσμος να πηγαίνει στα νοσοκομεία και να βρίσκει την υγειά του. Δεν είναι λογικό, με τέτοια τεχνολογική πρόοδο, με τόσους άνεργους γιατρούς με πολύτιμες γνώσεις, να υπάρχει κόσμος που να πεθαίνει από αρρώστιες που γιατρεύονται.

Μπορούμε σήμερα να παλέψουμε, να συγκεντρώσουμε δυνάμεις για να ανατρέψουμε την εξουσία των μονοπωλίων. Μπορούμε να βελτιώσουμε το συσχετισμό δύναμης, να τον ανατρέψουμε προς όφελος των δυνάμεων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Να πάρουν τα όνειρα γενιών αγωνιστών εκδίκηση, επιβάλλοντας τη μόνη φιλολαϊκή φιλεργατική πρόταση, την πρόταση του ΚΚΕ για εργατική - λαϊκή εξουσία. Που θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο θα οικοδομήσει την οικονομία που θα έχει στο επίκεντρό της την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών. Με την εργατική τάξη και το λαό να έχουν τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους θα μπορέσουν να διαγράψουν μονομερώς το χρέος και να αποδεσμεύσουν την Ελλάδα από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Η δικαίωση των πολύχρονων αγώνων της εργατιάς και του λαού δεν πρέπει να αναβάλλεται για κάποια απροσδιόριστη Δευτέρα παρουσία, στο όνομα του ρεαλισμού.

Για παράδειγμα, τι έχει να περιμένει κάποιος από την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Που έχει δημιουργήσει 1,5 εκατομμύριο άνεργους, που έχει διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις, έχει καταργήσει τις ΣΣΕ. Που έχει τσακίσει το δικαίωμα στην Υγεία, που ενισχύει τους ταξικούς φραγμούς στην Παιδεία. Που μπλέκει τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Η ανταγωνιστικότητα που λένε, τα καθησυχαστικά λόγια κρύβουν ότι και η όποια καπιταλιστική ανάπτυξη θα είναι αναιμική και με όρο τα τσακισμένα λαϊκά δικαιώματα. Γι' αυτό, μαζί με τις υποσχέσεις πάνε από κοντά και οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία.

Από την άλλη, τι έχει να περιμένει και από τον ΣΥΡΙΖΑ; Από ένα κόμμα που από οπορτουνιστικό κόμμα που έκανε ζημιά στο κίνημα, ως αξιωματική αντιπολίτευση έγινε ακόμα χειρότερος, υποχωρώντας και από κάποιες εξαγγελίες του και είναι βέβαιο ότι θα γίνει ακόμα χειρότερος στο μέλλον.

Δείτε στη ΔΕΘ τι ανακοίνωσε. Είπε ότι θα γυρίσουμε έστω πίσω στα επίπεδα του 2009, που και τότε υπάρχουν τεράστια λαϊκά προβλήματα; Όχι, έταξε κάποια ψίχουλα, π.χ. 300.000 θέσεις εργασίας με τις σημερινές εργασιακές σχέσεις. Τι θα γίνει με το άλλο 1,2 εκατομμύρια δε μας λέει. Ή μάλλον λέει ότι δε θα αυξήσει το επίδομα ανεργίας και θα το αφήσει στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα. Δε λέει ότι θα επαναφέρει το 13ο και 14ο μισθό, δε λέει ότι θα επαναφέρει τις συντάξεις. Την ίδια στιγμή δίνει διαβεβαιώσεις στο κεφάλαιο για χρηματοδότηση, για φτηνή ενέργεια, για μείωση της φορολογίας. Τι επιβεβαιώνεται; Ότι ο δρόμος της ανταγωνιστικότητας και του ευρωμονόδρομου δε δίνει διέξοδο στο λαό παρά τις μεγάλες κουβέντες.

Διαβεβαιώνουμε έναν κόσμο που αισθάνεται αγανακτισμένος, που αισθάνεται πιεσμένος, που νιώθει ότι δεν πάει άλλο πια, να μην καταθέτει τις ελπίδες του στον ΣΥΡΙΖΑ, θα διαψευστεί. Να προβληματιστεί από τη στάση του στο κίνημα. Από τις διαβεβαιώσεις και τις εξετάσεις που δίνει στο ΣΕΒ, στο μεγάλο κεφάλαιο. Από την παρουσία του στο Κόμο ανάμεσα σε βιομηχάνους και τραπεζίτες. Από τις συναντήσεις με το Άσμουσεν. Από τη βάφτιση του Πάπα σε Πάπα των φτωχών και το γεγονός ότι μας παρουσίασε το Βατικανό ως αγίους. Και πολλά άλλα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Σίγουρα με τη σημερινή κατάσταση δεν πάει άλλο. Πολύς κόσμος αγανακτισμένος, προβληματισμένος, μας ρωτά ανάμεσα στα άλλα: θα γίνουν εκλογές; Και έχει την ελπίδα να φύγει η κυβέρνηση.

Λέμε καθαρά, θέλουμε να φύγει η αντιλαϊκή συγκυβέρνηση των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Να μην αντέξει κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή και πάλη να πάρει νέα μέτρα, να υλοποιήσει την αντιλαϊκή πολιτική της. Σε αυτό δε χωρά δεύτερη κουβέντα.

Λέμε ότι πρέπει η καταδίκη της συγκυβέρνησης να συνοδευτεί από την ανάγκη για ισχυρό ΚΚΕ παντού. Να μη χάσει χρόνο πιστεύοντας τα ψέματα που του λένε και οι δυο πόλοι του αστικού συστήματος. Να μην έχει αυταπάτες. Ο λαός είχε κέρδη, είχε κατακτήσεις, όταν έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια του. Αυτό τον καλούμε να κάνει και τώρα. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα έχουν δύναμη.

Είναι ανάγκη να οργανώσουν τη συμμαχία τους. Είναι ανάγκη να οργανώσουν την πάλη τους. Να αγωνιστούν για να ακουστεί καθαρά και δυνατά η φωνή τους, το δίκιο τους.

Μπροστά μας έχουμε τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, των ΕΒΕ, των περήφανων συνταξιούχων. Δίνουμε τη μάχη για την επιτυχία τους, και στη συγκέντρωση στον Πειραιά στις 4 Οκτώβρη και στο μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο για μέτρα προστασίας των ανέργων την 1η Νοέμβρη. Δίνουμε τη μάχη για να μας βρει η 1η Νοέμβρη ένα μπόι πιο πάνω στην οργάνωση της πάλης.

Λέμε καθαρά: κατακτήσεις σήμερα μπορούμε να έχουμε, αλλά θέλουν αγώνα και ισχυρό ΚΚΕ. Πάρτε για παράδειγμα το θέμα των ΣΣΕ. Μάχη ουσιαστική δίνεται όπου υπάρχουν κομμουνιστές, νίκες έχουμε εκεί που οι εργάτες ενωμένοι παλεύουν μαζί με τους κομμουνιστές, όπως έγινε με τους εργάτες οικοδόμους στο Μετρό. Σε αυτή τη γραμμή, σε αυτό το δρόμο υπάρχει ελπίδα, υπάρχει προοπτική.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Το αστικό πολιτικό σύστημα θα δοκιμάσει διάφορα μασκαριλίκια για να ξεγελάσει το λαό, για να ενισχύσει αυταπάτες, για να μπορέσει η αστική τάξη πιο εύκολα να προωθήσει τη στρατηγική της. Σε αυτή την κατεύθυνση νέα κόμματα μπορεί να φτιαχτούν, νέες συμμαχίες που ως προηγούμενα φάνταζαν ανίερες θα γίνουν.

Η πείρα λέει και το εξής: αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να γίνει χωρίς χτύπημα στο ΚΚΕ.

Είναι πιθανό να στηθεί νέος οπορτουνιστικός πόλος, να μπει εμπόδιο στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών δυνάμεων. Σε αυτή την κατεύθυνση μπορεί να αξιοποιηθούν και διάφοροι άσπονδοι φίλοι του ΚΚΕ, άνθρωποι που διαφωνούν με τη στρατηγική και τη γραμμή του ΚΚΕ, που διαφωνούν κύρια με το ότι το ΚΚΕ κάνει την επιλογή να μην μπαίνει σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης.

Έχουν γνώση οι φύλακες. Το ΚΚΕ έχει περάσει από πολλές θύελλες, έρχεται από μακριά και πάει πολύ μακριά. Και όπως άντεξε ως τώρα, έτσι θα αντέξει και σήμερα. Γιατί έχει δίκιο, γιατί έχει ρίζες στο λαό, στα λαϊκά στρώματα, ρίζες που έχουν ποτίσει με το αίμα τους, με τις θυσίες τους γενιές αγωνιστών.

Η υπονόμευση δε θα περάσει. Όπως δε θα περάσει και η επίθεση με τις συκοφαντίες, τον αντικομμουνισμό. Δε θα περάσει ούτε η επίθεση με αφορμή τα οικονομικά των κομμάτων.

Φέρνουν νόμο που από τη μια θέλουν να φακελώνεται όποιος δίνει έστω και 1€ και από την άλλη να δίνονται φοροαπαλλαγές για τους καπιταλιστικούς ομίλους που χρηματοδοτούν κόμματα της πλουτοκρατίας. Και αυτά στο όνομα της διαφάνειας. Πρόκειται για υποκρισία.

Το ΚΚΕ θα τιμήσει την ιστορία του και δε θα υπογράψει δήλωση μετανοίας. Δε θα δώσει στοιχεία, ακόμα και αν σημάνει το κόψιμο της κρατικής χρηματοδότησης, που είναι λεφτά του λαού.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Επέτειοι σαν τη σημερινή που τιμάμε μας οπλίζουν με θαυμασμό. Και αναρωτιόμαστε αν εμείς, η νέα γενιά κομμουνιστών, θα φανούμε αντάξιοι συνεχιστές των μεγάλων αγωνιστικών παραδόσεων της εργατικής τάξης και του λαού μας. Γιατί, η ευθύνη και του παρελθόντος, αλλά και των καθηκόντων του παρόντος και του μέλλοντος, είναι μεγάλη.

Ατομικά για τον καθένα κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί. Το Κόμμα όμως με τα χίλια μάτια, το Κόμμα με την επαναστατική του γραμμή, το Κόμμα που διαπαιδαγωγεί αγωνιστικά τα μέλη του και τη νεολαία του είναι εγγύηση ότι στους σεισμούς που μέλλονται να έρθουν, που θα σαρώσουν το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, που θα φέρουν το καινούριο, το σοσιαλισμό κομμουνισμό, το Κόμμα θα είναι εδώ και θα ανταποκρίνεται.

Έτσι τιμάμε τους νεκρούς μας, το παρελθόν. Φωτίζοντας τις λεωφόρους του μέλλοντος. Μέχρι τη νίκη».