H τύχη των ενστάσεων - προσφυγών στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση: Ιστορίες σιωπής και άλλα παραμύθια…

Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 20 March 2015 16:43

Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση έχει απορρίψεις ΟΛΕΣ τις ενστάσεις και προσφυγές της Λαϊκής Συσπείρωσης, παρά τα αδιάσειστα στοιχεία που έχουμε υποβάλλει για να τεκμηριωθούν τα αιτήματα μας για ακύρωση αποφάσεων του Δήμου, που έχουν ληφθεί  είτε σε συνέχεια ελλιπών ή παραπλανητικών εισηγήσεων της Δημοτικής Αρχής στο Δημοτικό Συμβούλιο, είτε με την μη τήρηση διαφόρων διαδικασιών, όπως για το «Μάνο Λοΐζος».

Ειδικότερα απορρίφθηκαν:

  1. Το αίτημα για ακύρωση της μακροχρόνιας μίσθωσης των «πέτρινων» και του περιβάλλοντος χώρου στον πολυχώρο «Μάνος Λοΐζος», για τον οποίο δεν προβλέπονταν εμπορική χρήση και μίσθωση και για τον οποίο ο Δήμος είχε δεσμευτεί για τη δημόσια, πλήρη, απρόσκοπτη και υψηλής στάθμης λειτουργία του με κεντρικό άξονα τον πολιτισμό. Η διενέργεια της δημοπράτησης ισοδυναμούμε με  ιδιωτικοποίηση των πέτρινων κατά παράβαση και εις βάρος όσων ίσχυαν για τη διαχείριση του από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου στο οποίο παραχωρήθηκε από το Δήμο το 2009 ως κατεξοχήν αρμόδιου για την οργάνωση εκδηλώσεων πολιτιστικού περιεχομένου - η απόφαση αυτή ήταν η μόνη που ίσχυε. Δεν υπήρξε καν εισήγηση και συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Ακολουθήθηκαν διαδικασίες εξπρές για μία εμπορική μίσθωση 12ετούς τουλάχιστον διάρκειας. Πολλά έγιναν και κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού.  Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε σήμερα, στο πως εξελίσσεται σήμερα αυτός ο χώρος που με σημαντικές δράσεις, πολιτιστικές κυρίως, έσφυζε από ζωή.

  2. Το αίτημα να μην μεταφερθούν στο Περιβολάκι τα γλυπτά από το πάρκο γλυπτικής στο Λόφο Σελεπίτσαρι, γιατί παραβιάζεται ο σκοπός για τον οποίο τα παραχώρησαν στο Δήμο Νίκαιας, με ιδιωτικά συμφωνητικά, οι καλλιτέχνες που προσκλήθηκαν από καλλιτεχνικές ενώσεις-μέλη της Διεθνούς Ένωσης Πλαστικών Τεχνών (AIAP) και απαξιώνεται ο περιβάλλον χώρος του Κατράκειου θεάτρου και ευρύτερα ο λόφος Σελεπίτσαρι. Τα έργα αυτά αποτελούν ενιαίο εικαστικό σύνολο μεγάλης αξίας που δημιουργήθηκε στο διεθνές συμπόσιο γλυπτικής «Πρόσφυγες» το 2006 υπό την αιγίδα του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ) και  σε ειδικό για το σκοπό αυτό χώρο, το πάρκο γλυπτικής.  Σήμερα, τα γλυπτά που απέμειναν στο λόφο Σελεπίτσαρι έχουν υποστεί μεγάλες φθορές και βανδαλισμούς, ενώ είναι δύσκολο έως αδύνατο ο επισκέπτης να αντιληφθεί το νόημα τους. Στη δε Πλ. Δαβάκη, τα γλυπτά στο μεν βόρειο τμήμα είναι ασυσχέτιστα με τα γεγονότα της μάχης της Κοκκινιάς και το ιερό τιμής και μνήμης, ενώ στο νότιο στριμώχνονται επικίνδυνα για τους διερχόμενους στο πεζοδρόμιο. Το σύνολο των γλυπτών κυρίως μεγάλου μεγέθους διασπάστηκε και αυτό παραμένει απαράδεκτο από πολιτιστική άποψη για την καλλιέργεια της ιστορικής μνήμης πάνω στο φαινόμενο της προσφυγιάς που πραγματεύεται το εικαστικό αυτό σύνολο σαν ενιαία ομάδα έργων. 

  3. Το αίτημα να γίνει η εφελκυώμενη τέντα στο νότιο τμήμα της Πλ. Δαβάκη, όπως προέβλεπαν τα τεύχη δημοπράτησης και φυσικά ο προϋπολογισμός του έργου ανάπλασης. Εξηγήθηκε αναλυτικά πως τα τεχνικά στοιχεία της εισήγησης στο Δημοτικό Συμβούλιο πέρα από ελάχιστα δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα - ήταν, επιεικώς μιλώντας, εξαιρετικά ανακριβή. Η εισήγηση ήταν επιπλέον παραπλανητική γιατί ενώ το θέμα προς έγκριση φαινόταν να είναι ένα τυπικό, οικονομικό  θέμα, ώστε να ολοκληρωθεί το έργο μετά από μεγάλες καθυστερήσεις, αφορούσε σοβαρή αλλαγή στο αρχιτεκτονικό μέρος πράγμα για το οποίο δεν είχε δοθεί καμία ειδική έγκριση. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα να στερούνται οι δημότες την όμορφη εφελκυώμενη τέντα που θα αποτελούσε έναν χώρο σκίασης και παράλληλα ένα τοπόσημο για το δεύτερο σημαντικότερο ανοιχτό χώρο συγκεντρώσεων στη Νίκαια.  

  4. Απορρίφθηκε από την Αποκεντρωμένη Διοίκησε το αίτημα να σταματήσει η μεταφορά μπαζών και υλικών εκσκαφών στη Γούβα στο Σελεπίτσαρι. Ναι μεν η Δημοτική Αρχή κάτω από την πίεση του λαού της πόλης αναγκάστηκε να υποχωρήσει από τις απαιτήσεις για του «Καραμπίνη», ουδόλως όμως παραιτήθηκε από τη βασική  λογική της που οδηγεί στις ιδιωτικοποιήσεις, όχι μόνο μέσω της τεχνητής απαξίωσης δημόσιων και κοινωφελών χώρων, αλλά και της «ιδιωτικοποίησης» της ίδιας της σύνταξης των μελετών. Παραδίδει αυτή την εξαιρετικά σημαντική, ουσιαστική και διαφανή λειτουργία στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Οι κίνδυνοι ενάντια στην επωφελή, για το λαό της πόλης και ευρύτερα του Πειραιά, διαχείριση του υπερτοπικού λόφου Σελεπίτσαρι, αυξάνουν.

  5. Και το σημαντικότερο όλων, γιατί εκεί φαίνεται και πόσο σοβαρά εξετάζονται οι ενστάσεις, είναι ότι νωρίτερα απορρίφθηκε από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση ακόμη και η ένσταση για τη μεταφορά 1.000.000 κυβικών  μπαζών στο ανενεργό λατομείο «Καραμπίνη», στην άνω Νεάπολη. Η πλατεία μπροστά στο κλειστό γυμναστήριο ΔΑΚΑΝ (το οποίο θα διαλύονταν για να μεταφερθεί άγνωστο πού) προβλέπονταν να υψωθεί 35 μέτρα!!! Και εκεί πάνω σε 1 εκατομμύριο κυβικά εκσκαφών και μπαζών θα ήταν το γήπεδο «δώρο» των εταιρειών για να μειώσουν τα κόστη μεταφοράς και να κερδίσουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Ο λαός της Άνω Νεάπολης θα αφήνονταν στο έλεος των πλημμύρων, αφού αποδεδειγμένα η μεταφορά των μπαζών θα είχε συνέπειες τεράστιας κλίμακας. Σήμερα, μετά τις πλημμύρες που βιώσαμε με εικόνες που έκαναν το γύρο της Ελλάδας, πρέπει να σκεφτούμε τι θα σήμαινε η μεταφορά των υλικών εκσκαφών από τις εργασίες του μετρό στην Άνω Νεάπολη και ότι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση επί της ουσίας συνυπέγραψε, απορρίπτοντας την ένσταση μας,  με την Κοινοπραξία J&P–ΑΒΑΞ Α.Ε. – GHELLA SPA – ALSTOM TRANSPORTSA.A., τη Δημοτική αρχή και τον ΟΡΣΑ αυτή την αντεπιστημονική απόφαση που ακύρωσε με τον αγώνα του ο ίδιος ο λαός της πόλης.

Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση έχει ευθύνες  για τα παραπάνω.

Καλούμε το λαό της πόλης σε εγρήγορση και ετοιμότητα για αντεπίθεση γιατί μόνο έτσι μπορεί να απαντήσει στις αυθαιρεσίες  απέναντι στο δημόσιο συμφέρον και τη ζωή του.