Απεργίες στις 12/1. Πειραιάς.
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις Κυριακή, 14 January 2018 15:42
Με κεντρικά συνθήματα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και του πολυνομοσχεδίου που χτυπά κάθε πτυχή της ζωής των εργαζομένων προκειμένου να ικανοποιήσει τις αξιώσεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, οι απεργοί εργαζόμενοι του Πειραιά συμμετείχαν στην απεργιακή συγκέντρωση στην πλατεία Καρϊσκάκη.
Στην απεργιακή συγκέντρωση στον Πειραιά μίλησε ο Θανάσης Ευαγγελάκης, Α' γραμματέας της ΠΕΜΕΝ, ενώ χαιρετισμό απηύθυναν ο Άκης Αντωνίου από το χώρο του Μετάλλου και ο Βασίλης Βατίστας από τον κλάδο των εκπαιδευτικών.
Αυτή την ώρα ξεκίνησε η πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Παρατίθεται η ομιλία του Θ. Ευαγγελάκη:
«Από το βήμα της σημερινής μας απεργιακής συγκέντρωσης καταδικάζουμε την προκλητική ενέργεια των ισραηλινών αρχών να απαγγείλουν 12 κατηγορίες σε βάρος της 16χρονης Παλαιστίνιας Άχεντ Ταμίμι. Την ίδια ώρα συνεχίζονται οι επιδρομές ισραηλινών μαχητικών αεροσκαφών στη Λωρίδα της Γάζας, η επέκταση των εποικισμών, οι δολοφονίες και τραυματισμοί εναντίον του παλαιστινιακού λαού, με τις ΗΠΑ να προχωρούν στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, οξύνοντας τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τους κινδύνους ανάφλεξης γενικευμένων πολεμικών συγκρούσεων.
Εργαζόμενες, εργαζόμενοι,
Η σημερινή μας απεργιακή συγκέντρωση, εδώ στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας στην εργατούπολη του Πειραιά, αλλά και σε δεκάδες πόλεις σε όλη την Ελλάδα, είναι η καλύτερη απάντηση στην αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική που συνεχίζει να εφαρμόζει και αυτή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Είναι η καλύτερη απάντηση στο κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και στην απόφαση που πήρε κατά πλειοψηφία για παμπειραϊκή απεργία μετά από πρόταση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο διοικητικό του συμβούλιο, κόντρα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΜΕΤΑ.
Είναι η καλύτερη απάντηση στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που όλο το προηγούμενο διάστημα όχι απλά αρνήθηκαν με γελοίες προφάσεις την κήρυξη απεργίας σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, προτείνοντας απεργία το Μάρτη και στάση εργασίας τη Δευτέρα. Αλλά και όλα αυτά τα χρόνια που είναι στο πλάι του μεγάλου κεφαλαίου, του ΣΕΒ, των εφοπλιστών και παζαρεύουν κάθε φορά πόσα ακόμα θα χάσει η εργατική τάξη για να σωθούν μια χούφτα εκμεταλλευτές.
Σήμερα δίνουμε συνέχεια στον αγώνα μας μετά την απεργία στις 14 του Δεκέμβρη. Τις παρεμβάσεις στο υπουργείο Εργασίας που επάξια πήρε τον τίτλο "υπουργείο εργοδοσίας, ΕΕ και ΔΝΤ" από τους διαδηλωτές.
Δίνουμε συνέχεια από τα Ειρηνοδικεία υπερασπιζόμενοι την εργατική - λαϊκή κατοικία που θέλουν να βγάλουν στο σφυρί. Αλλά κυρίως είναι συνέχεια της δουλειάς από τους εργασιακούς χώρους, τα εργοστάσια, τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα, τα καράβια, τα εργοτάξια, τα εμπορικά, τα σαπουνάδικα, τους δήμους, όπου οργανώθηκαν γενικές συνελεύσεις, εξορμήσεις, περιοδείες από τα ταξικά σωματεία, από το ΠΑΜΕ, μέχρι και σήμερα το πρωί ώστε οι εργάτες παντού να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά.
Να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια σε παλιά και νέα μέτρα. Να κάνουν καθαρό ότι στις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου για κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία, το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και τα σωματεία που συσπειρώνονται σε αυτό δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Η κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία είναι αιτία πολέμου για μας. Δεν θα τους το χαρίσουμε.
Νόμος είναι δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε, συζητείται και θα έρθει προς ψήφιση τη Δευτέρα στη Βουλή, περιέχει εκτός του χτυπήματος στην απεργία μια σειρά άρθρα που θωρακίζουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Απόδειξη πως η "μεταμνημονιακή εποχή", όπως οι ίδιοι λένε, θα είναι για τα κέρδη των λίγων και όχι για τις ανάγκες της λαϊκής πλειοψηφίας.
Είναι χαρακτηριστικά τα εξής:
• Από 21.2.2018 οι πλειστηριασμοί θα διενεργούνται αποκλειστικά και μόνο με ηλεκτρονικά μέσα και μάλιστα ανεξάρτητα από το χρόνο επίδοσης της κατάσχεσης. Ακόμα και με συμβολαιογράφους από άλλη περιοχή.
• Αναβαθμίζεται η θέση των τραπεζών σε περιπτώσεις πλειστηριασμών υπερχρεωμένων επιχειρήσεων με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις οφειλές και προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
• Μπαίνει στο στόχαστρο το επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας στο δημόσιο τομέα. Σύμφωνα με τη διάταξη, το επίδομα αυτό, το οποίο λαμβάνουν κατά κύριο λόγο οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα (ΟΤΑ) και νοσηλευτές, τεχνικό προσωπικό και προσωπικό εργαστηρίων των νοσοκομείων, καθώς και κάποιες άλλες ειδικότητες δημοσίων υπαλλήλων θα επανασχεδιαστεί "από μηδενική βάση".
• Παράλληλα με το χτύπημα στα προνοιακά επιδόματα, περικόπτονται ή μειώνονται και τα οικογενειακά επιδόματα για δεκάδες χιλιάδες τρίτεκνους και πολύτεκνους.
Στα σκαριά βρίσκεται και η νομοθετική ρύθμιση αναφορικά με την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, που αναμένεται να κατατεθεί στη συνέχεια σε διαφορετικό νομοσχέδιο, ενώ παράλληλα "τρέχουν" και οι δεκάδες εφαρμοστικές - "διευκρινιστικές" Υπουργικές Αποφάσεις, αναφορικά με διατάξεις του πολυνομοσχεδίου.
Επιπλέον, το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει δεκάδες διατάξεις που αφορούν τις περιβόητες "εργαλειοθήκες" του ΟΟΣΑ, που προσφέρουν νέα κίνητρα όπως φοροελαφρύνσεις, φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις για την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Όλα αυτά πατώντας πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών δικαιωμάτων.
Η αιτία πολέμου όμως, συνάδελφοι, είναι το χτύπημα στο δικαίωμά μας που κατακτήθηκε στην κυριολεξία με αίμα, στο δικαίωμα των εργατών στην απεργία.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι με το συγκεκριμένο άρθρο προάγεται η δημοκρατία. Και ρωτάμε συνάδελφοι: Ποιους έπιασε ο πόνος για το δικαίωμα στην απεργία; Ποιος σήμερα μιλάει για δημοκρατία;
Να θυμίσουμε λοιπόν αυτό που όλοι αυτοί ξεχνούν, ότι και με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο 9 στις 10 απεργίες τα αστικά δικαστήρια τις κρίνουν παράνομες και καταχρηστικές. Έτσι λοιπόν σήμερα έρχονται να βάλουν νέα εμπόδια στην κήρυξη απεργίας.
Η νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης προβλέπει την αύξηση της απαιτούμενης απαρτίας στις Γενικές Συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων με θέμα την κήρυξη απεργίας στο 1/2 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών, από το 1/5 έως το 1/3 που ισχύει μέχρι σήμερα. Δηλαδή για ένα σωματείο με πανελλαδική εμβέλεια θα πρέπει να μαζευτούν απ όλη την Ελλάδα το 50% των ταμειακώς εντάξει μελών του για να μπορέσει να συζητήσει και να πάρει απόφαση για απεργία.
Είναι πρόκληση και κοροϊδία ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι με τη συγκεκριμένη ρύθμιση ενισχύεται η "δημοκρατία" στα συνδικάτα.
Αυτοί που νομοθέτησαν τις "Ενώσεις Προσώπων", μέσω των οποίων ακόμα και 4-5 εργαζόμενοι μιας επιχείρησης να αποφασίζουν την υπογραφή συμβάσεων με μειώσεις μισθών και περικοπές δικαιωμάτων. Μιλάνε για "δημοκρατία" αυτοί που φέρνουν ένα ακόμα νομοσχέδιο με διαδικασίες "φαστ τρακ".
Και, βέβαια, είναι τουλάχιστον αστείο να ισχυρίζονται ότι κυβέρνηση, εργοδοσία και τρόικα νοιάζονται για τη μαζικοποίηση των συνδικάτων και των διαδικασιών με τις οποίες οι εργαζόμενοι αποφασίζουν απεργία, όταν διακηρυγμένος στόχος των αφεντικών είναι να ξεμπερδεύουν με την αγωνιστική δράση των συνδικάτων. Ιδιαίτερα με το δικαίωμα στην απεργία, που είναι το μεγαλύτερο όπλο των εργαζομένων απέναντι στην επιθετικότητα της εργοδοσίας.
Άλλωστε, ποιοι μιλούν για δημοκρατία; Αυτοί που με τους νόμους τους θωρακίζουν την εργοδοτική αυθαιρεσία στους τόπους δουλειάς. Αυτοί που στέλνουν τα ΜΑΤ να υπερασπιστούν τα εργοδοτικά συμφέροντα, όταν οι εργαζόμενοι οργανώνονται και διεκδικούν, όπως στην περίπτωση της πρώην "Καρυπίδης" στα Γιάννενα.
Αυτοί που αναγορεύουν σε "εθνικό στόχο" την ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και για την επίτευξή του τσακίζουν σαν οδοστρωτήρας ό,τι βρουν μπροστά τους από εργασιακά και άλλα δικαιώματα.
Στην πραγματικότητα, η ρύθμιση που φέρνει η κυβέρνηση είναι μια ακόμα παρέμβαση του κράτους στο συνδικαλιστικό κίνημα για λογαριασμό της εργοδοσίας.
Η εργοδοσία απαιτεί, η κυβέρνηση νομοθετεί.
Βεβαίως αυτές τις μέρες κάνουν βόλτα αρκετά σαλιγκάρια. Τα οποία θυμούνται να βγουν κάθε φορά που τελειώνει η βροχή, να κάνουν τη βόλτα τους και να ξανακρυφτούν.
Ο λόγος για το γενικό γραμματέα του υπουργείου Εργασίας κ. Νεφελούδη. Ήταν Ιούνης του 2010, όταν στο πλαίσιο πανελλαδικής απεργίας, οι απεργοί ναυτεργάτες δέχθηκαν μια απίστευτη ομοβροντία λάσπης από εφοπλιστές και ΜΜΕ. Εκείνες τις μέρες, στέλεχος τότε της ΔΗΜΑΡ και σήμερα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ χαρακτήριζε την απεργία των ναυτεργατών "ολοκληρωτισμό". Σημείωνε επίσης ότι ο "συνδικαλισμός του ΠΑΜΕ θυμίζει φασιστική τρομοκρατία" και ότι το ΠΑΜΕ περιφρονεί τη "δημοκρατική νομιμότητα"...
Τα χρόνια πέρασαν και ο συγκεκριμένος, αφού του αναγνωρίστηκαν τα απεργοσπαστικά του "ένσημα", σήμερα είναι γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, δηλαδή του υπουργείου που εισηγείται το ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος. Αποδεικνύοντας έτσι και αυτός ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ανατεθεί από το κεφάλαιο η πιο βρώμικη αποστολή.
Αυτό το κυβερνητικό στέλεχος προχτές έκανε ένα ακόμα βήμα, με απειλές ενάντια στο ΠΑΜΕ, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τις εργατικές κινητοποιήσεις "πολιτική αλητεία". Αυτοί είστε, όμως, κύριοι της κυβέρνησης: Βαρέλι δίχως πάτο σε κατήφορο που δεν έχει τέλος.
Τα ζητήματα της οργάνωσης της εργατικής τάξης, της λειτουργίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων, της μαζικοποίησης των σωματείων αφορούν αποκλειστικά τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό τους κίνημα.
Καμιά δουλειά δεν έχει το κράτος να ανακατεύεται με τα εσωτερικά ζητήματα των σωματείων και να προσπαθεί να χειραγωγήσει τη λειτουργία τους για να τα ενσωματώσει πλήρως στους σχεδιασμούς και στα συμφέροντα της εργοδοσίας.
Σε κάθε περίπτωση, η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, νομοθετεί με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Ξέρουν ότι η απάτη της "δίκαιης ανάπτυξης", που θα ωφελεί ταυτόχρονα τους εργαζόμενους και το κεφάλαιο, έχει κοντά ποδάρια. Η καπιταλιστική κερδοφορία έχει ως προαπαιτούμενο τη σιγή νεκροταφείου.
Τα συνδικάτα να είναι πλήρως εναρμονισμένα με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Τα αντιλαϊκά μέτρα επεκτείνονται πολύ πέρα από την τυπική λήξη των μνημονίων και παίρνουν όλα τα μέτρα για το ενδεχόμενο να εξαντληθεί η ικανότητά τους να χειραγωγούν και να ενσωματώνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Βλέπουν ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου, παρά την εργοδοτική επιθετικότητα και τρομοκρατία, ξεπηδούν εστίες αντίστασης και διεκδίκησης σε κλάδους και χώρους δουλειάς.
Οργανώνονται μαχητικές κινητοποιήσεις με καθοριστική συμβολή των ταξικών δυνάμεων, που παλεύουν γα την ανασύνταξη του κινήματος, τη μαζικοποίηση και τη ζωντανή λειτουργία των συνδικάτων, την οργάνωση της πάλης σε σύγκρουση με την εργοδοσία και τα κόμματά της.
Τέτοιο παράδειγμα είναι το Σωματείο Μετάλλου και Ναυπηγικής Βιομηχανίας, όπου για πάνω από οκτώ μήνες δόθηκε μάχη για την υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης. Με γενικές συνελεύσεις, περιοδείες, στάσεις εργασίας, απεργίες κερδήθηκε κατ' αρχάς η υπογραφή με τις εργοδοτικές ενώσεις σύμβασης που κατοχυρώνει μια σειρά δικαιώματα στους εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης στο Πέραμα και κάνει εργοδοσία και τα τσιράκια τους της Χρυσής Αυγής να αφρίζουν, ιδιαίτερα τώρα μπροστά στις αρχαιρεσίες του σωματείου που είναι σε εξέλιξη.
Και αυτό γιατί για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι εργάτες της Ζώνης σε Πέραμα και Σαλαμίνα έχουν εμπιστοσύνη στο ταξικό σωματείο τους που πάει κόντρα στην εργοδοσία, στην κυβέρνηση. Που υπερασπίζεται με όλους τους τρόπους τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους και δεν τα κάνει πλακάκια μαζί τους, στήνοντας δουλεμπορικά γραφεία, ρίχνοντας την τιμή της εργατικής δύναμης, αλλά και δηλητήριο μεταξύ των εργατών που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν.
Αντίστοιχα στους ναυτεργάτες τα σωματεία ΠΕΜΕΝ - "ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ" - ΠΕΕΜΑΓΕΝ, σε αντίθεση με τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και του οπορτουνισμού που βρίσκει έκφραση στη διοίκηση της ΠΕΝΕΝ, αγωνίζονται για ΣΣΕ, Κοινωνική Ασφάλιση για όλους τους ναυτεργάτες, δεν συμμετέχουν σε στημένους διαλόγους κενού περιεχομένου όπως έγινε για άλλη μια φορά χτες μεταξύ της πλειοψηφίας της ΠΝΟ του υπουργού Ναυτιλίας Κουρουμπλή και του υφυπουργού Εργασίας Πετρόπουλου, καλλιεργώντας συγχύσεις και αυταπάτες.
Για πόσους μήνες ακόμα οι ναυτεργάτες μετά την εφαρμογή του ν.4387 το Μάη 2016 θα παίρνουν προσωρινή σύνταξη από 384 έως 721 ευρώ, ενώ θα πληρώνουν για ασφαλιστικές εισφορές μέχρι και 2.400 ευρώ μηνιαίως και φορολογία στο 24% των αποδοχών τους;;;
Εργαζόμενες, εργαζόμενοι,
Η επίθεση ΕΕ - κεφαλαίου - εργοδοσίας δεν πρόκειται να σταματήσει. Τους επόμενους μήνες και μέχρι το Μάη η κυβέρνηση σχεδιάζει να φέρει ήδη νέα 82 προαπαιτούμενα για να κλείσει και η επόμενη αξιολόγηση.
Θα έρθουν να προστεθούν στο σύνολο των αντιλαϊκών αντεργατικών νόμων που έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα. Θα έρθουν να προστεθούν στα πετσοκομμένα μεροκάματα και συντάξεις, στα αιματοβαμμένα πλεονάσματα που πληρώνουμε από την τσέπη μας κάθε χρόνο και προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι για το καλό μας.
Τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ καλούν την εργατική τάξη να είναι σε ετοιμότητα. Καλούμε κάθε εργαζόμενο, άνεργο, αυτοαπασχολούμενο, συνταξιούχο, τη νεολαία να κάνει δική του υπόθεση τον αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, που μας πίνουν το αίμα, που μας κλέβουν τον πλούτο που παράγουμε.
Σήμερα υπάρχει ανάγκη να ενισχυθεί ο αγώνας που όχι μόνο βάζει φρένο στα αντιλαϊκά σχέδια της κυβέρνησης, αλλά θα βάζει πλώρη για την ανατροπή αυτών και της εξουσίας τους που πραγματικά είναι μια χούφτα και εκμεταλλεύονται την ικανότητα των εργατών για εργασία γιατί έχουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους.
Είναι ώριμες οι συνθήκες σήμερα όλος αυτός ο πλούτος, που παράγουμε εμείς με τα χέρια μας και το μυαλό μας, να γυρνάει σε μας και όχι στις τσέπες κάποιων λίγων.
Γι' αυτόν τον αγώνα πρέπει να δώσουμε κάθε μας δύναμη. Είναι αγώνας δύσκολος, μακρύς, αλλά και ο μόνος που μπορεί να ικανοποιήσει στην τελική έκβασή του τις ανάγκες μας, των παιδιών και των εγγονιών μας.
Όλο το επόμενο διάστημα θα συνεχίσουμε στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές. Να μη μείνει κανένας έξω από αυτήν τη μάχη. Μόνο όταν οι εργάτες αποφασισμένοι και ενωμένοι διεκδικούν τα δικαιώματά τους, τότε η εργοδοσία μπορεί να νικηθεί.
Τότε θα τρομοκρατούμε εμείς και όχι αυτοί εμάς. Κανένας να μη μείνει μόνος του, κανένας να μην τσιμπήσει στα ψέματα και τα ψίχουλα που μοιράζει η κυβέρνηση. Μας τα έχουν πάρει δεκαπλάσια.
Σήμερα απεργούμε διεκδικώντας την επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ και του μεροκάματου στα 33,57 ευρώ, την επαναφορά των κλαδικών ΣΣΕ. Για αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές, για την κάλυψη των απωλειών, των στοιχειωδών, βασικών αναγκών.
Απεργούμε για να βάλουμε τέλος στο σύνολο των αντιλαϊκών νόμων και μέτρων, των μνημονίων.
Απεργούμε για να μην πέσει κανένα σπίτι εργατικών - λαϊκών οικογενειών στα χέρια τραπεζίτη.
Απεργούμε για να σταματήσει η διαρκής φοροληστεία, για να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ και κάθε είδους χαράτσια.
Απεργούμε γιατί πρέπει να υπερασπιστούμε το μοναδικό όπλο μας, το δικαίωμά μας στην απεργία, την οργάνωση, τη συλλογική πάλη και δράση.
Απεργούμε γιατί δεν ανεχόμαστε την εργοδοτική τρομοκρατία και την καταστολή στους χώρους δουλειάς!
Απεργούμε δυναμώνοντας τους αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην παράδοση του δημόσιου πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους,
Τη Δευτέρα στις 6 το απόγευμα στην Ομόνοια δίνουμε μαχητικό, αγωνιστικό, μαζικό "παρών" στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, την ώρα που η κυβέρνηση σχεδιάζει να ψηφίσει το νομοσχέδιο. Θα είμαστε εκεί να φωνάξουμε:
Όπλο των εργατών είναι η απεργία - Δεν την παραδίδουμε στην εργοδοσία».
