Η κυρά Λένη της Κοκκινιάς, o καταδότης, μια ιστορία…
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 17 March 2018 21:06
Ελλάδα :
Η γιαγιά μου η Κωνσταντίνα, κάθε φορά που άκουγε Γερμανικά, έφτυνε πίσω από τον αριστερό της ώμο, μουρμουρίζοντας: “Πίσω μου σ΄έχω σατανά, αχ κυρά Λένη.” κι εμείς μικρά παιδιά της ζητούσαμε να μας πει, ξανά και ξανά την ιστορία της κυρά Λένης.
Σας μεταφέρω όσο πιο πιστά μπορώ, τη διήγηση της φοβερής γιαγιάς μου: …
Η κυρά Λένη λοιπόν, μεγάλωσε μονάχη της τέσσερα παλικάρια. Ο άντρας της ναυτικός, χάθηκε νωρίς, σ΄ένα ναυάγιο. Πήγαινε και καθάριζε τα σπίτια των πλουσίων στην Κηφισιά, έπαιρνε κι έπλενε στο σπίτι, στο χέρι ε; στην σκάφη με πράσινο σαπούνι, ποτάσα και αλισίβα, ξένα ρούχα, που τα σιδέρωνε με το βαρύ μαντεμένιο σίδερο με τα κάρβουνα.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΦΙΛΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1944;»
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 17 March 2018 20:49
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΦΙΛΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1944;»
Μια ολιγόλογη πρόσκληση από τον Δήμο Νίκαιας –Ρέντη, για μια διάλεξη στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Δήμου, για την Μάχη της Κοκκινιάς, δίνει το στίγμα της δημοτικής αρχής. Πρόκειται για μια διάλεξη του κ. Μενέλαου Χαραλαμπίδη με θέμα “ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944, ΜΙΑ ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ”.
Φυσικά ο καθένας έχει να εκφράσει την επιθυμία του, να ξαναγραφτεί η ιστορία, παίρνοντας όμως υπ όψιν τον κίνδυνο να γελοιοποιηθεί η προσπάθεια. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα υπήρξαν αρκετοί εθελοντές στην παραχάραξη με πενιχρά όμως αποτελέσματα γιατί η ιστορική αλήθεια είναι βιωματικά δεμένη στη συνείδηση των λαών και οι ιστορικοί της καρικατούρας δεν μπορούν να την αλλάξουν.
Όμως για αυτήν την διάλεξη ή καλλίτερα για τον τίτλο της, υπάρχουν κάποιες παρατηρήσεις και ερωτηματικά.
Στον Δήμο Νίκαιας σχεδόν πάντα με εξαίρεση τον σημερινό Δήμαρχο, οι επετειακές εκδηλώσεις γίνονταν πάντα σε συνεργασία με τους αντίστοιχους φορείς της πόλης. Ειδικότερα αυτές για την αντίσταση με την ΠΕΑΕΑ, οι φιλειρηνικές με την ΕΕΔΥΕ, οι εκδηλώσεις για την Μικρασιατική Μνήμη με τους Μικρασιατικούς συλλόγους. Φυσικά η προσπάθεια παραχάραξης και αλλοίωσης του χαρακτήρα των εκδηλώσεων από την πλευρά του σημερινού Δήμου οδήγησαν τους περισσότερους φορείς μακριά από τέτοιες συνεργασίες. Παρόλα αυτά έστω και μια απλή ενημέρωση της ΠΕΑΕΑ θα μπορούσε να προστατεύσει τον Δήμο από το ολίσθημα.
Κατ' αρχήν ο χώρος που επιλέχθηκε για την πραγματοποίηση της διάλεξης, ο χώρος μνήμης στη Μάντρα ΤΟΥ ΜΠΛΟΚΟΥ. Πρέπει να πούμε από την αρχή ότι οι προηγούμενες διοικήσεις επέδειξαν σεβασμό στον χώρο της Μάντρας. Πάντα παίρνοντας υπ' όψιν, ότι στη Μάντρα εκατοντάδες πατριωτών εκτελέσθηκαν, περισσότεροι βασανίστηκαν ή πήραν τον δρόμο για το Χαϊδάρι και τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Είναι λοιπόν ανίερο και προκλητικό πάνω στα ίχνη που άφησαν τα κορμιά τους, να υποστηρίζουν κάποιοι ότι τα θύματα απλώς ήταν η μία από τις δύο παρατάξεις που ήταν χωρισμένη η κοινωνία. Η άλλη παράταξη οι δοσίλογοι και οι κουκουλοφόροι.
Δημοτικό Γυμναστήριο ή κερδοσκοπικός οργανισμός ;;;;
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις Πέμπτη, 08 March 2018 21:52
Μετά από συζητήσεις με πολίτες του Δήμου μας έγινε επιτακτική η ανάγκη να γραφεί αυτό το άρθρο – επιστολή που αφορά τα Δημοτικά Γυμναστήρια και χώρους άθλησης, τα οποία έχουν μεταβληθεί από την δημοτική αρχή σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, χάνοντας τον σκοπό για τον οποίο έγιναν δηλαδή την άθληση των δημοτών για περαιτέρω φροντίδα της υγείας τους.
Μέσα από την συνέχιση του κυκεώνα της αντιλαϊκής επίθεσης και αυτής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ την υπογραφή και εφαρμογή μνημονίων, προ απαιτουμένων, φοροληστείας και διαφόρων τύπων χαρατσιών, γενικά την επίθεση στο λαϊκό εισόδημα, έρχεται και η δημοτική αρχή με επικεφαλής τον δήμαρχο Ιωακειμίδη να της δώσει την δική της στήριξη εφαρμόζοντας και επιβάλλοντας στους δημότες την πολιτική της δηλ την μείωση των κρατικών κονδυλίων και εξεύρεση πόρων από την τσέπη του λαού με αύξηση δημοτικών φόρων, τελών και κάθε είδους εφευρηματικό χαράτσι, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο τους μεγαλοκαρχαρίες με σινεμάδες , πάρκα κλπ και με ανείσπρακτα τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ οφειλών τους. Έτσι λοιπόν εκτός όλων των άλλων επέβαλε και ένα πρόσθετο χαράτσι 5 ευρώ για τα όργανα τα οποία στην πλειονότητά τους είναι κατεστραμμένα και άρα ακατάλληλα και ίσως επικίνδυνα για τους αθλούμενους. Αν είναι δυνατόν μετά από όλα αυτά ο δημότης να νοικιάζει και τα γυμναστικά όργανα ενώ πληρώνει εγγραφή και μηνιαία συνδρομή εάν δεν είναι αυτό χαράτσωμα της άθλησης τότε αδυνατώ να κατανοήσω τι είναι.
Mε αφορμή τα γενέθλια του Ρίτσου
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 02 May 2017 10:44
Γράφτηκε με αφορμή τα γενέθλια του Ρίτσου, από καλή φίλη της σελίδας μας.
Τι είναι τελικά «πρωτοπορία» στην τέχνη;
«Το καπνισμένο τσουκάλι» είναι ένα ποίημα που ο Ρίτσος έγραψε την περίοδο 1948-49, όταν ήταν πολιτικός εξόριστος στο Κοντοπούλι της Λήμνου. Στην διάδοση του ποιήματος συνέβαλε και η μελοποίησή του από το Χρήστο Λεοντή το 1973. Βέβαια, από τα σχολικά βιβλία απουσιάζει οποιοδήποτε απόσπασμα από το «καπνισμένο τσουκάλι». Αφού η αστική δημοκρατία τους δεν μπόρεσε να αποσιωπήσει την ποίηση και την προσωπικότητα του Ρίτσου, προτίμησε να μείνει στη μνήμη των μαθητών ως ο ποιητής της Ρωμιοσύνης και όχι ως ο εξόριστος ποιητής, ως ο αριστερός ποιητής και όχι ως ο κομμουνιστής ποιητής. Τελοσπάντων, ας προχωρήσουμε, αφού δεν είναι ακριβώς αυτό το θέμα του σημερινού κειμένου. Στο συγκεκριμένο ποίημα ο Ρίτσος κάνει αναφορά, όπως είναι φυσικό, στη ζωή των πολιτικών κρατουμένων και στον αγώνα τους να σταθούν όρθιοι και να μη λυγίσουν. Ανάμεσα σ’ αυτά, όμως, αναφέρεται και στο ρόλο της τέχνης και του καλλιτέχνη ειδικότερα. Είναι γνωστοί οι στίχοι:
«Εμείς, αδελφέ μου, δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο»
Εκτός όμως από τους παραπάνω στίχους, υπάρχουν και οι ακόλουθοι λιγότερο γνωστοί από το ίδιο ποίημα:
Ένας άλλος Επιτάφιος…
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 29 April 2017 21:23
Από την φίλη της σελίδας μας, Κουστουμπάρδη Λουίζα, λάβαμε το παρακάτω ενδιαφέρον κείμενο με τίτλο «Ένας άλλος Επιτάφιος…»
«Ο Επιτάφιος» του Γιάννη Ρίτσου, το γνωστό ποίημα που έγραψε ο ποιητής για το νεκρό διαδηλωτή της μεγάλης απεργίας του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, δεν πρωτοτυπεί ως προς το θέμα του. Η μάνα που θρηνεί για το νεκρό γιό της είναι θέμα αρκετά αγαπητό στην ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας. Ας θυμηθούμε το θρήνο της Εκάβης πάνω στο σώμα του νεκρού Έκτορα, όπως αυτός καταγράφεται στην Ιλιάδα ή το θρήνο της Παναγίας για το νεκρό Ιησού στα γνωστά σε όλους μας εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής. Μα και ο ίδιος ο ποιητής δηλώνει με τον τίτλο που δίνει στο ποίημά του (Επιτάφιος) ότι αντλεί έμπνευση από τη μακραίωνη και πλούσια ποιητική μας παράδοση. Όπως και η Εκάβη, έτσι και η μάνα του νεκρού διαδηλωτή θρηνώντας πάνω από το άψυχο σώμα του παιδιού τους εκφράζουν τον πόνο και τη συντριβή τους και τον πρόωρο χαμό του παιδιού τους.
«Έκτορ, ω το ακριβότερο απ' όλα τα παιδιά μου,
και όταν εζούσες οι θεοί, γλυκέ μου, σ’ αγαπούσαν
Και τώρα μες στο θάνατο ακόμα σε λυπιούνται»
Μοιρολογεί η Εκάβη…
