ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΦΙΛΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1944;»

Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 17 March 2018 20:49

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΦΙΛΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1944;»

Μια ολιγόλογη πρόσκληση από τον Δήμο Νίκαιας –Ρέντη, για μια διάλεξη στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Δήμου, για την Μάχη της Κοκκινιάς, δίνει το στίγμα της δημοτικής αρχής. Πρόκειται για μια διάλεξη του κ. Μενέλαου Χαραλαμπίδη με θέμα “ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944, ΜΙΑ ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ”.            

Φυσικά ο καθένας έχει να εκφράσει την επιθυμία του, να ξαναγραφτεί η ιστορία, παίρνοντας όμως υπ όψιν τον κίνδυνο να γελοιοποιηθεί η προσπάθεια. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα υπήρξαν αρκετοί εθελοντές στην παραχάραξη με πενιχρά όμως αποτελέσματα γιατί η ιστορική αλήθεια είναι βιωματικά δεμένη στη συνείδηση των λαών και οι ιστορικοί της καρικατούρας δεν μπορούν να την αλλάξουν.

Όμως για αυτήν την διάλεξη ή καλλίτερα για τον τίτλο της, υπάρχουν κάποιες παρατηρήσεις και ερωτηματικά.

Στον Δήμο Νίκαιας σχεδόν πάντα με εξαίρεση τον σημερινό Δήμαρχο, οι επετειακές εκδηλώσεις γίνονταν πάντα σε συνεργασία με τους αντίστοιχους φορείς της πόλης. Ειδικότερα αυτές για την αντίσταση με την ΠΕΑΕΑ, οι φιλειρηνικές με την ΕΕΔΥΕ, οι εκδηλώσεις για την Μικρασιατική Μνήμη με τους Μικρασιατικούς συλλόγους. Φυσικά η προσπάθεια παραχάραξης και αλλοίωσης του χαρακτήρα των εκδηλώσεων από την πλευρά του σημερινού Δήμου οδήγησαν τους περισσότερους φορείς μακριά από τέτοιες συνεργασίες. Παρόλα αυτά έστω και μια απλή ενημέρωση της ΠΕΑΕΑ θα μπορούσε να προστατεύσει τον Δήμο από το ολίσθημα.

Κατ' αρχήν ο χώρος που επιλέχθηκε για την πραγματοποίηση της διάλεξης, ο χώρος μνήμης στη Μάντρα ΤΟΥ ΜΠΛΟΚΟΥ. Πρέπει να πούμε από την αρχή ότι οι προηγούμενες διοικήσεις επέδειξαν σεβασμό στον χώρο της Μάντρας. Πάντα παίρνοντας υπ' όψιν, ότι στη Μάντρα εκατοντάδες πατριωτών εκτελέσθηκαν, περισσότεροι βασανίστηκαν ή πήραν τον δρόμο για το Χαϊδάρι και τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Είναι λοιπόν ανίερο και προκλητικό πάνω στα ίχνη που άφησαν τα κορμιά τους, να υποστηρίζουν κάποιοι ότι τα θύματα απλώς ήταν η μία από τις δύο παρατάξεις που ήταν χωρισμένη η κοινωνία. Η άλλη παράταξη οι δοσίλογοι και οι κουκουλοφόροι.

Όμως οι εκτελεσμένοι, οι όμηροι, τα γυναικόπαιδα που παρακολουθούσαν προσπαθώντας να δώσουν λίγο νερό στους ''πονεμένους'' για το αυγουστιάτικο λιοπύρι ήταν σχεδόν το σύνολο του λαού της Κοκκινιάς. Έλειπαν μόνο οι κουκουλοφόροι, συνεργάτες των ναζί, μετρημένοι στα δάχτυλα οι ίδιοι πάντα και στην μάχη της Κοκκινιάς και στην κτηνωδία των ναζί στην Οσία Ξένη. Ήταν τόσο λίγοι οι προδότες της << άλλης παράταξης>> στην <<διχασμένη κοινωνία>> που ακόμη και σήμερα είναι γνωστοί στην πόλη με όνομα και επίθετο.

Τελικά, τα δεκεμβριανά δεν ήταν εμφύλιος. Ήταν από την μια μεριά η ωμή επέμβαση των άγγλων ιμπεριαλιστών και οι συνεργάτες των γερμανών που άλλαξαν αφεντικά για να γλυτώσουν το τομάρι τους, λίγοι αλλά πάνοπλοι.

Από την άλλη, η απόλυτη σχεδόν πλειοψηφία του λαού της Αθήνας. Την Κοκκινιά και τον Πειραιά δεν την βομβάρδισαν Έλληνες σε αυτή την περίοδο. Βομβαρδίστηκε από βρετανικά πολεμικά που μακέλεψαν την Κοκκινιά της αντίστασης. Άλλωστε τα ποντίκια του δοσιλογισμού και της κουκούλας την είχαν κοπανήσει, δεν χώραγαν στην πόλη.

Και μετά από όλα αυτά ο κύριος Ιωακειμίδης και η παρέα του έρχονται στην πόλη να μας πούνε πως το ‘44 στην Αθήνα ήταν αντιμέτωπες δύο ελληνικές παρατάξεις!

ΥΓ1: προφανώς, δεν παρακολούθησα ούτε βέβαια θα μπορούσα την εκδήλωση. Οι σκέψεις αυτές αφορούν τον τίτλο της πρόσκλησης του Δήμου.

ΥΓ2: Η Χρονική απόσταση ανάμεσα στον μπλόκο (17 Αυγούστου και θύματα στο μνημόσυνο των εκτελεσμένων) με τα δεκεμβριανά είναι λιγότερο από τρείς μήνες. Ούτε μαθηματικά δεν μπορούσαν να αλλάξουν οι συσχετισμοί μεταξύ πατριωτών και δοσίλογων ώστε να έχουμε δύο παρατάξεις στα δεκεμβριανά.